De nacht / ochtend na de avond van het laatste bericht gebeurde er in de slaap iets heel aparts. Het was een aardig tastbaar gebeuren en het leek vanuit een kind te zijn. Dat zal het innerlijk kind geweest zijn. Het was alsof er energetisch van alles vanuit het kind gezien en ervaren werd. Het waren allerlei verschillende omgevingen. Het begon met de ogen dicht. Er waren stemmen te horen. Op zeker moment gingen de ogen open en zag het kind een paar mensen. Er kwam een beeld van een omgeving bij waar het één en ander gebeurde. Toen veranderde er iets of het kind werd opgepakt waarna er een andere omgeving in beeld kwam. En zo ging dat door. Er is over die gebeurtenissen niets te schrijven. Er waren veel verschillende omgevingen waar dingen gebeurden. Zoveel dat er niets van onthouden kon worden. Wat het meest interessante was was alsof ik het in energetische zin door de ogen van het kind zag. Na een heleboel omgevingen met gebeurtenissen vond er weer een bewustzijnsverandering lichamelijk plaats. Ik lag op mijn rechter zij met mijn knieën een eind opgetrokken. Het was een beetje halve foetushouding, zogezegd. Zeer apart.
Iets anders wat gebeurde was erg heftig. Vorige week donderdag kwam ik in een situatie terecht waarin een enorme spanning was. Mijn lichaam reageerde op dat spanningsveld en dat uitte zich nogal heftig in die situatie. Dat bleef ik een paar dagen voelen en op zondag brak die spanning door. Ik lag weer eens helemaal overhoop en dat ging gepaard met heftig overgeven en hoofdpijn. De hoofdpijn was minder erg dan voorheen. Net als voorheen werd het hele spijsverteringsstelsel geleegd. De dag erna moest het nog wat tot rust komen. Vanochtend in de slaap gebeurde daarop weer iets wat in woorden niet is na te vertellen. Woorden kunnen niet beschrijven wat de beelden lieten zien. Plus dat er ook weer veel gebeurde wat als verhaal niet te naverteld kan worden. Het enige wat ik nog kan beschrijven is dat het in een gebouw was. Het leek een fabriek of zo te zijn. Iets heel groots. Ik vloog daar weer eens, zoals ik vorige gebeurtenissen. Vaak was het meer een langzaam stijgen. Er leek nog iemand bij te zijn die belangrijk leek. Daarnaast waren er nog anderen in het gebouw. Het leek een vrij grote open ruimte te zijn. Wat er in die ruimte gebeurde is niet bij gebleven. Ik vloog later door een gang naar buiten. Daar was ik op een afstand van het gebouw en keek naar een hele grote opening. Ik maakte een gebaar met de handen, van een afstand van elkaar en met de handpalmen naar elkaar gericht, naar elkaar toe. Daarop stortte eerst de opening in en daarna de rest van het gebouw. Even later maakte ik gebaren waarmee grond over restanten van het gebouw schoof. Uiteindelijk schoof een laatste beetje grond over een klein stukje wat nog bedekt moest worden en toen was het hele gebouw weg en de grond was helemaal egaal. Toen werd ik wakker. Mijn handen lagen op mijn bovenbenen. Ik kan niet exact zeggen wat het allemaal betekende maar gezien mijn handen op de bovenbenen lagen denk ik dat het iets met de basis te maken heeft. Het zal waarschijnlijk een energetisch vervolg zijn van de spanning die los brak. Overdag fysiek ervaren, in de slaap energetisch weergegeven wat er gaande is. Zoiets denk ik.
Er zijn de afgelopen paar weken dingen gaande die steeds verwijzen naar waar om mijn leven zo minimaal begon. Het was al duidelijk geworden dat het om een kind ging dat er voor mijn leven was. Er wordt vaak gezegd dat waar één leven eindigt, het volgende leven verder gaat. Het leven van dat kind voor mij was geen leven. Dat was al duidelijk. Het enige wat dan nog interessant zou zijn is wat er precies gebeurd is waardoor dat leven eindigde als tweejarige. Eind jaren 90 was er iemand die daar iets over zei. De afgelopen paar weken kwam dat een paar keer terug in mijn slaap. De persoon die eind jaren 90 daar het eerste over zei, zei: in je vorige leven ben je als kind met je moeder vergast in concentratiekamp Bergen-Belsen in Duitsland. Ik had daar een reactie op maar daarover later meer.
In mijn slaap kwam dit twee keer terug in dromen. De eerste keer werd het vanuit het innerlijk kind gezegd tegen ouders. Het ‘klonk’ alleen heel erg vaag, bijna niet te verstaan in die droom. Dat innerlijk kind zei eigenlijk precies hetzelfde. Het voelde daarbij alleen alsof het leven van dat kind uit het eerdere leven door liep in het huidige leven. Daarbij zei het kind het zodanig dat het klonk alsof het leven van dat kind zijn eerdere leven was. Maar dat komt dan alleen uit het bewustzijn van de ziel voort dat het duidelijk wordt. Dat vorige leven was wel een ander mens maar wel met dezelfde ziel of geest in het lichaam als nu in mijn leven en lichaam. Na die droom waren er één of twee andere ervaringen in de slaap. Ik herinner me er maar één een beetje van. Daarin was het weer eens een heel energetisch gebeuren. Het was alleen niet zo tastbaar als voorheen. Waarschijnlijk omdat er veel spanning weg is. Daardoor was het vaak een tastbare ervaring. Het enige wat er van die ervaring over is gebleven is dat de vingers van beide handen, die met de handpalmen naar elkaar toe gericht waren, in een enorm tempo bepaalde bewegingen maakten die weer een soort patroon leken in te houden. Voor de rest is er van die ervaring niks meer te herinneren. Terwijl ik dit opschrijf krijg ik het gevoel dat in een andere ervaring ook weer eens het vliegen voor kwam. Maar dat is niet echt duidelijk tastbaar als herinnering.
De tweede keer dat er in mijn slaap verwezen werd naar dat leven van een kind dat in een concentratiekamp gedood was was vanmorgen in de slaap. Het beeld was van het ouderlijk huis waarbij een kind (dat niet klein meer was maar meer gegroeid) in de slaapkamer was dat vroeger mijn slaapkamer was. Het kind had zijn ouders verteld over het concentratiekamp maar de ouders leken het niet serieus te nemen. Er was een gespannen sfeer. Het kind zei tegen de vader ‘ik vertel jou de meest diepgaande trauma’s maar….. Wat daar achteraan kwam weet ik niet meer maar het zal er om gaan dat het kind niet serieus werd genomen. Op een gegeven moment wees het kind naar de vader en zei ‘jij bent niet mijn vader’. Waarschijnlijk zei hij dat omdat de vaderfiguur hem dus niet serieus nam als zijn kind. Het kind was iets aan het inpakken en het gevoel was alsof hij het huis wilde verlaten. De moeder nam het kind ook niet serieus en zei dat hij door moest gaan met waar hij mee bezig was. Niet exact in die woorden maar daar kwam het wel op neer. Daarop werd ik wakker. Ik lag met mijn handen helemaal onder op mijn lichaam. Helemaal onderin is de basis en eerder al, ergens vorige week, voelde ik daar al een bepaalde spanning die fysiek als erg intens voelde. Ik las iets over wat er in de wereld gaande was waardoor ik bepaalde gedachten kreeg. Het was alsof ik in die gedachten daar iets over zei waarbij ik die spanning voelde. Dat deed me weer denken aan hoe vroeger af en toe enorme spanning tot expressie kwam. De spanning is nu puur fysiek maar voelde wel net zo. Het kwam alleen niet zo heftig tot uitdrukking als vroeger. Die spanning leek dan in de droom in het ouderlijk huis weergegeven te worden. Het kind lijkt dan het huis te willen verlaten omdat hij niet door de ouders (gedachte en gevoel als manlijk en vrouwelijk) serieus genomen wordt. En waarschijnlijk is dat beeld zo omdat de verbinding van manlijk en vrouwelijk dan ook nog niet gemaakt is. Fysiek voelt het overdag wel vaak vermoeiend.
Hoe komt het in meer tastbare zin terug in mijn leven wat dat concentratiekamp betreft? Om te beginnen ben ik vlak bij de Duitse grens geboren, zo’n 10 km van de grens. Ik heb de dienstplicht nog meegemaakt. Ik moest in 87 mijn dienstplicht vervullen. Ik werd naar een kazerne gestuurd om een rijbewijs te halen voor een klein gepantserd rupsvoertuig. Op die kazerne droeg iedereen een groene baret…. behalve ik. Ik kreeg een zwarte baret. Daarover zei iemand van het peloton ‘dan ga je naar Duitsland’. Na twee maanden had ik mijn rijbewijs en werd ik naar een cavalerie opleidingscentrum gestuurd. Daar had iedereen een zwartte baret. Daar leerden bestuurders van het rupsvoertuig terreinrijden en andere zaken. Later moesten er bemanningen gevormd worden maar er moest ook een keuze gemaakt worden waar je naartoe ging. Er was de keuze tussen twee grote internationale en een kleine Nederlandse kazerne. Zoals ik toen was zag ik het niet zitten om naar zo’n grote kazerne te gaan dus koos ik voor de kleine Nederlandse kazerne. Toen was er nog een beetje een confrontatie omdat iemand zich bedacht die eerst voor zo’n grote kazerne koos maar toch liever naar die kleine wilde. Door strootjes trekken ging hij uiteindelijk toch naar de grote kazerne en ik naar de kleine Nederlandse kazerne. Ik ben wel eens op de grote kazernes geweest maar dat ging om de belastingvrije shops. De sfeer van de dienstplicht was van dat stoere gedoe met een grote bek. Daar voelde ik me niet zo in thuis. Het besturen van het voertuig was eigenlijk het enige wat ik leuk vond aan die hele dienstplicht. Wat er wel interessant was, en wat ik toen nog niet zo begreep, was dat de kazerne vlak bij het voormalige concentratiekamp lag. Aan het einde van de dienstplicht zin we daar nog geweest. Ik zag zwart-wit foto’s van stapels lijken in het gebouw maar die deden me niet iets. Het kamp is overigens een monument. Er was echter wel iets wat er speelde. E werd gezegd dat er op het terrein van het voormalige concentratiekamp ook Russen begraven waren. Ondanks dat ik zo enorm beperkt was voelde ik dat ik daar naartoe wilde gaan om daar te kijken. Er was niet echt iets te zien, alleen terrein en verder niets. Maar dat gevoel sloot wel aan bij wat degene eind jaren 90 zei. Ik reageerde daar dan ook op met ‘daar ben ik in dit leven nog geweest’. Ik ben benieuwd wat er eventueel nog verder in gebeurt in de ontwikkeling. Dat zal dan ook in mijn slaap te zien moeten zijn.
Als ik het zo allemaal mee maak dan lijkt het er op dat ook het postuur van het lichaam weergeeft hoe het met het ‘eerdere leven’ is afgelopen. Ik ben altijd aardig tenger geweest. Dat lijkt een weergave te zijn van hoe dat eindigde. In de ontwikkeling wordt het ook een beetje mager en daar doe ik niets aan. I=Het ziet ernaar uit dat de ontwikkeling in wezen terug gaat naar dat concentratie kamp. Waarom? Omdat het kind er nooit uit is gekomen. Iemand die het overleefde kwam er meestal graatmager uit en moest zijn leven en lichaam weer opbouwen. Ik heb in mijn leven nooit het leven geleefd. Ik had totaal geen energie, geen uitdrukking van enige levensaspect, de pubertijd is aan mij voorbij gegaan en noem maar op. Ik heb in wezen dat einde van het kind in dat concentratiekamp ervaren, zoals zich dat uit als er niks verandert. Dat uit zich dus ook lichamelijk. Buiten het postuur heb ik ook nooit veel spierweefsel gehad. Daarbij heb ik mijn lichaam in het verleden enorm overbelast door zwaar werk. Als je geen energie hebt dan wordt het lichaam geforceerd als dat soort werk gedaan moet worden. Daardoor liep alles muurvast. Mijn hele lichaam stond ook altijd scheef en in een onnatuurlijke houding. Eigenlijk heb ik dat einde van dat kind in het leven voor mij in wezen nog veel meer verzwaard als het energetisch gezien wordt. De ontwikkeling lijkt dan ook terug naar dat punt in het concentratiekamp te gaan. Als de ontwikkeling klaar is kan ik pas mijn leven beginnen en is het trauma van dat concentratiekamp uitgewerkt. Dan is het kind er in die tijd niet uitgekomen maar de ziel die er in zat, en die in mijn lichaam zit, is wel van het trauma bevrijd. Alleen dan wel in menselijke ervaring. Dus zodra de ontwikkeling rond is is het als het ware de bevrijding uit dan concentratiekamp en kan mijn eigen leven pas beginnen. En wel op een manier die ik voorheen überhaupt nooit zou hebben kunnen voorstellen. Wat dan wel fysiek overeen komt met een concentratiekamp is dat ik mijn lichaam weer moet versterken, het spierweefsel weer opbouwen enz. Dat moet alleen wel eerst tot ontspanning komen want ook dat heeft mijn lichaam in een scheve houding gezet. Kortom, er is geen ontkomen aan aan hoe dat gaat. Als ik het zo voel dan vraag ik me soms wel af of het überhaupt zover komt dat ik weer kan gaan opbouwen. Zeker in de huidige tijd dat op de eindtijd en/of de eindstrijd lijkt in de wereld. Ik zou het hele proces wel graag afgerond zien.
Aan een lichaam kan dus gezien worden hoe een leven voor iemand is geëindigd. Als een lichaam flink gespierd, een breder postuur etc laat zien dan is een leven voor iemand tot een hogere leeftijd verlopen. Er zijn ook mensen die enorm breed gebouwd zijn. Die zouden zo’n leven verder opgebouwd kunnen hebben of het leven voor hen was al als iemand die postuur klerenkast had. Ik herinner me dan de vrouw waar ik een zielsherkenning mee heb ervaren. Die was qua postuur ook erg tenger, was plat en had qua kleren de grootste kindermaat. Ze was ook erg strijdig. Aan de hand van wat ik zo mee maak moet een leven voor die vrouw ook als kind geëindigd zijn. Daar verwijzen het postuur en de kledingmaat naar. Als ik dan naar die ervaring kijk dan lijkt dat wel de meest beperkte situatie te zijn geweest die er überhaupt mogelijk is. Twee mensen wiens leven een voortzetting van de dood van een kind is, een zielsherkenning waar niets aards aan is en wat ook niet menselijk is maar een herkenning van ooit en zo eigenlijk niets inhoudelijks wat over het leven gaat want het is ook geen menselijke relatie. Het enige wat er dan over blijft is dat er lichamelijk iets ervaren kan worden. Dat was er dan ook wel in zekere mate. Aangezien het geen man-vrouw relatie is kan de spanning die er dan speelt eigenlijk alleen maar vanuit het innerlijk kind ervaren zijn. Want er moet toch een aspect zijn van waaruit zich dat uitdrukt. Het kan nooit alleen maar het lichaam zijn. Ik vraag me trouwens wel af of zij het ook als een zielsherkenning ervaren heeft. Dat hoeft niet zo te zijn. Voor mij was het duidelijk omdat ik zag dat ik uit mijn lichaam stapte. Of zij ook iets tastbaars heeft ervaren wat op een zielsherkenning wijst hoeft niet gebeurd te zijn.
Het lijkt fysiek soms tergend langzaam te gaan. Zodanig dat ik niet echt merk dat er iets verandert. Soms zit er wel wat emotie in en heb ik af en toe dromen waar iets bekends in voor komt maar die zijn niet zo ‘tastbaar’. Daardoor blijft het ook niet bij als ik weer wakker ben. In een paar dromen kwam er wel iets voor dat over manlijk en vrouwelijk ging. Daarbij leek het vrouwelijke twee keer het beeld te zijn van bekende vrouwen uit mijnverleden waar ik ervaringen mee had. Eén leek een vrouw te zijn waar ik een zielsherkenning mee heb gehad en één leek op mijn ex. Dat beeld van de ex is dan duidelijk wel weer het vrouwelijke als moeder van het innerlijk kind. Waar het beeld van de vrouw waar ik een zielsherkenning mee heb ervaren voor staat is mij niet duidelijk. Manlijk en vrouwelijk als de eenheid die opgesplitst is in twee tegengestelden is het enige wat ik kan bedenken. Ik heb er alleen niet heel duidelijk een tastbaar gevoel over dat het duidelijk maakt. Voor de rest komen er in dromen wel zaken voor die met mijn verleden te maken hebben maar die in zonder ander beeld terug komen dat ik er niets van kan maken of kan navertellen. Het lijkt soms ook wel over verschillende zaken en / of personen door elkaar lopen die vroeger meer verschillende fasen waren. Misschien is het gewoon het innerlijk leven waar het één en ander in gebeurt en moet ik het gewoon daar bij laten. Overdag is het fysiek vaak wel erg intensief qua gevoel. Het voelt vaak als een vermoeidheid maar soms voelt het ook als emotie dat niet tot uitdrukking komt. Dat is vooral aan de ogen te merken. Verder valt er niets op te schrijven. Behalve een ervaring dan die ik afgelopen ochtend had. Die was wel weer eens wat meer tastbaar maar ook niet heel erg. Het ging om een man en een kind. Het speelde zich qua beeld op de zolder van mijn ouderlijk huis af. Het kind merkte dat er iets vreemds gaande was dat nogal duister aan deed. Dat vertelde hij de man, die een vaderfiguur zal zijn geweest. Terwijl die man zich over de zolder bewoog kwam dat duister over hem heen en nam hem in. De man wlde tegen het kind zeggen “het zijn buitenaardse wezens’ maar toen hij wilde beginnen met ‘het zijn…’ nam zijn stemgeluid af alsof het in de diepte of verte verdween in dat duister waardoor het kind het niet hoorde. Terwijl dat gebeurde gebeurde er tegelijkertijd weer eens wat al lang niet meer is gebeurd. In plaats van wakker worden gebeurde er een bewustzijnsverandering van daaruit terug naar lichamelijk. Dat gebeurde dus terwijl de stem van de man in de verte leek te verdwijnen. Ik heb niks wat ik daar over kan zeggen. Gedurende de dag voelde ik het we aan mijn lichaam. Dat voelde p zekere manier gespannen. Er was echter een moment dat er beweging in zat, wat zich als emotie uitte. Dat voelde meer als mijn lichaam waarvan de spanning bewoog dan het echt huilen was. Dat is in de ontwikkeling dan wel een moment dat goed voelt.
Drie maanden verder sinds het laatste bericht. Wat valt er te schrijven? In eerste instantie dat ik weinig aan schrijven toe ben gekomen. Niet vanwege de tijd maar vanwege het gevoel dat ik er niet aan toe kwam. Dat is hoe mijn lichaam voelt. Sinds het laatste bericht was er een tijd dat er niks gebeurde. Niet op het gebied van emotie, niet ’s nachts in dromen etc, alles leek een tijd stil gestaan te hebben. De afgelopen weken zit er weer meer beweging in. Fysiek is het echt een intensieve tijd die, ook fysiek, als een vermoeidheid voelt. Maar dat is de toestand, fysiek gezien. Dromen kwam een tijdje geleden ook weer terug. Echter, wat er dan te zien is is weer weg zodra ik wakker wordt. Slechts een enkel beeld blijft soms hangen, zoals dat het een keer over manlijk en vrouwelijk ging, dat er een keer een man en een kind was die een ‘high five’ deden die de man eerst liet zien met zijn eigen rechter hand tegen zijn linker hand waarna het kind het na deed en er het geluid ervan te horen was, een keer kwam er iemand uit het verleden in voor en dat is dan wel zo’n beetje wat ik momenteel nog herinner. Wat het allemaal betekent, daar denk ik niet over na. Ik beschouw het gewoon als het innerlijk leven waar dingen in gebeuren. Misschien zijn er nog zaken uit het verleden die dan uitgedrukt of doorleefd worden. Soms heb ik wel het gevoel dat ik bij het ontwaken in een andere wereld terecht kom. Zeker in deze tijd waarin alles steeds meer beperkt wordt. Voorheen had ik dat soms ook al maar toen werd het duidelijk dat het ook zo is.
Wat de emotie betreft, dat geeft soms het gevoel dat ik dat echt moet opzoeken. Dat werkt nog steeds aan de hand van beelden. Voorheen kwamen die beelden uit films maar dat lijkt wat minder goed te werken. Toen kwam ik wat video’s tegen waar muziek in voor kwam, uit een programma dat op tv geweest moet zijn. Ik kijk geen tv meer maar ik kwam ze op het internet tegen. Daar kwam bij sommige beelden wel weer de emotie op gang. Ik merk de laatste tijd dat vooral mijn nek , schouders en hoofd vermoeid voelen. En op zekere momenten voel ik ook dat er spieren of pezen links en rechts zwaar onder spanning staan. Dat heeft waarschijnlijk ook te maken met het feit dat mijn nek altijd scheef heeft gestaan. Ook in het onderlichaam, het bekken, voelt vaak gespannen en dat lijkt ook weer door te werken in de benen. Aan de binnenkant van beide benen is een lijn voelbaar waar de spanning op te voelen is, tot in de voeten toe. Mijn hele lichaam heeft altijd in een verkeerde houding gestaan, niet recht. Dat is geen uitzondering maar als het voelbaar wordt dan is het overal voelbaar, tot aan de botten toe. En dat maakt het nog het moeizaamste, dat het geraamte rechtop moet komen. Het zachte weefsel kan nog wel gemakkelijk los komen maar de botten, het harde materiaal, lijkt hetgeen te zijn dat het meest moeizame is. Waarschijnlijk is dat ook de reden dat er ’s nachts niet veel meer gebeurt. Ik kan fysiek eigenlijk niks actiefs doen. Zodra ik dat soms wel doe wordt het direct overal voelbaar. Dan voelt het ook alsof mijn botten opspelen, zogezegd. Spierweefsel is slapper geworden maar dat lijkt ook te moeten gebeuren omdat dat de boel ook in de verkeerde houding heeft gehouden. Dat door hoe ik vroeger was en hoe ik werkte. Veel meer valt er momenteel niet over te zeggen.
Een tijdje geleden was er wel iets dat interessant was. Ik werd een keer wakker en terwijl ik nog in mijn bed lag moest ik denken aan een ervaring die ik een hele tijd geleden in mijn slaap had. Daarin kwamen twee duistere buitenaardse wezens voor terwijl ik een substantie uit mijn lichaam haalde en daarna iets dat leek op een koord met elke keer een knoop die in mijn keel bleef zitten en waaraan aan het einde van het koord uiteindelijk drie buisjes zaten die ergens op aangesloten leken te zijn geweest. Terwijl ik daaraan moest denken kwamen Reiki initiaties in gedachten die ik in de jaren negentig heb gehad. Ik vroeg me af wat die twee zaken met elkaar te maken hadden. Ik begon er over na te denken en zo kwam er een heel verhaal. We leven in een duistere wereld. In die wereld gaat het over macht, controle. In die wereld zijn initiaties, rituelen, etc onderdelen van controle. We hebben een eigen energie systeem maar die is niet vrij in deze wereld. Als dat wel zo zou zijn dan stroomde de kosmische energie door ons heen, in een vrije energiestroom. Met die Reiki initiaties worden symbolen gebruikt bij de chakra’s. Die symbolen zijn niet onze eigen energie maar die staan wel voor bepaalde energieën. Het werd uiteindelijk duidelijk dat er met die initiaties een energie systeem werd ‘aangelegd’ dat daarmee dus een gecontroleerde energie systeem inhoudt. Symbolen zijn niet de energieën van de chakra’s zelf maar worden voor of op de chakra’s gebruikt en kunnen dan de eigen energie stroom juist blokkeren. In wezen wordt dan juist een blokkade op de eigen energie gezet. Als dat op diverse of alle chakra’s gedaan wordt dan controleert dat de energie. De symbolen zijn ergens anders aan GEbonden want die energie daarvan stroomt niet vrij. Met verschillende symbolen op de chakra’s wordt dan een kunstmatig energie systeem ‘aangelegd’. Wie legt dat systeem aan? De initiërende ‘meester’. De initiatie tot ‘meester’ is in die zin dan dus ook de meest ‘duistere’. Daarmee behoor je tot de controlerende meesters, energetisch bekeken. Ik heb ze alle drie gehad in de jaren 90. Opvallend is dan wel: drie initiaties en in de ervaring waren ook drie buisjes te zien aan het einde van het koord. Toen ik dat eruit had gehaald waren die wezens daar niet blij mee. Ik had even later dat koord weer terug in mijn lichaam en was weer bezig het eruit te halen terwijl ik achterin een rijdende auto zat en die wezens niet meer aanwezig waren. Dat geheel geeft te denken. Zijn die initiaties gekoppeld aan duistere wezens of machten die via de symbolen controle over de energie van geïnitieerde mensen hebben? Maar ook op het aardse niveau, is een meester weer iemand die geïnitieerde deelnemers energetisch controleert? En is die ‘meester’ dan juist degene die het meest met dat duister werkt en daarmee ook aan niet-menselijke controlerende machten gebonden is? Een meester bestaat immers alleen maar in machtsverhoudingen, niet in het leven en zeker niet in bewustzijn. De controle en het duister lijken zo verder te gaan dan alleen het aardse gebeuren. En daar zijn aardig wat mensen die daar al veel over uitgelegd of verteld hebben. Onze wereld is altijd een duistere geweest, als onderdeel van een veel verdergaande duisternis. Dan zou het geen raar idee zijn dat die Reiki initiaties daar onderdeel van zijn. De officiële uitleg van wie de initiaties de ‘wereld in heeft geholpen’ moet dan in werkelijkheid ook wel een heel andere achtergrond hebben. ‘De wereld in helpen’ kan ook uitgelegd worden als van buitenaf de wereld in geholpen. Dan komt het van één of andere ‘bron’ die duister is en die niet DE bron is van waaruit alles voort komt, zoals vaak wordt gezegd. Reiki zou ‘levensenergie’ betekenen maar onze eigen levensenergie is in eigen lichaam. Het is alleen niet vrij. En dat wordt het dus ook niet door initiaties. Integendeel blijkbaar als het erop lijkt dat initiaties een ander, gecontroleerd, energie systeem ‘aanleggen’. Een volgende interessante vraag is dan: wat doet die gecontroleerde energie met anderen die een ‘behandeling’ krijgen? Werkt die energie dan wel voor die persoon of juist tegen die persoon? Een behandeling verandert iets. In dit geval aan de energie. Maar de eigen energie wordt er niet vrij door. Behandelingen hebben dan ook altijd maar een tijdelijk effect. Welk effect ligt dan ook aan wat voor energie er werkzaam is. Dat alles zal uiteindelijk ook de reden zijn waarom veel mensen denken dat ze een ander kunnen genezen. Het komt voort uit overtuigingen en overtuigingen zijn ook controle. Zelf heb ik nooit iets gedaan met die initiaties. Het was duidelijk niet aan mij besteed. Maar ik had indertijd ook helemaal geen eigen energie. De ontwikkeling maakt duidelijk waarom niet. Daar zit veel achter en dat is in mijn geval in het begin van mijn leven begonnen op de meest beperkte manier die er maar mogelijk is. Fysiek heeft dat n de ontwikkeling een impact. Dat is zichtbaar en het lijkt er op dat dat ook te maken heeft met, zoals dat eerder in een droom getoond werd, een leven van een kind voor mijn leven. Daar is door iemand wel eens iets over gezegd maar ik zit te wachten of daar in de ontwikkeling iets over duidelijk wordt en eigenlijk dan over wat er is gebeurd.
Sinds de laatste heftige fysieke gebeurtenis en na een tijdje de nawerking ervan, lijkt het lichamelijke de belangrijkste zaak te zijn in de ontwikkeling. Er is ook meer een soort scheiding tussen wat er soms ’s nachts gebeurt en hoe het is na het wakker worden. Voorheen was het vaak een bewustzijnsverandering of een duidelijk wakker worden uit een droom met een verhaallijn waarin bekende beelden van mensen uit mijn verleden voor kwamen. Sinds het heftige overgeven was er ’s nachts twee keer het één en ander in de energie gaande wat in de slaap duidelijk tastbaar was. Nu is niet meer na te vertellen wat er qua beelden allemaal gebeurde. Als ik uit de ervaring kom is het ook meteen, of na korte tijd, helemaal weg. Dan voel ik alleen nog het lichaam en wat daar nog mee gaande is. Zo is er dus een soort scheiding tussen wat er ’s nachts af en toe nog energetisch gebeurt en wat ik overdag ervaar. Hoe komt dat? Ik denk dat het zit in de twee ‘verruimde ervaringen’ die vanuit de kern (ziel) geweest zijn. De eerste waarbij er een ‘begeleide kennismaking’ was waarbij een soort halve vampier de begeleider was en de tweede ervaring die met de gids was. Die ervaringen lijken vanuit de kern een ‘verruimde ervaring’ te zijn geweest. De ervaringen daarvoor, in de energie, lijken dan minder ‘ruim’ te zijn dan die twee ervaringen. De laatste twee ervaringen ’s nachts in de energie zijn dan ook een beperkte ervaring en blijven dan niet meer zo bij als voorheen. Ondanks dat het in de slaap nog wel erg tastbaar is is het na het wakker worden puur lichamelijk. Er hangt dan wel een indruk over die ervaringen maar die zijn meer als spanning voelbaar. De spanning geeft de indruk maar het verhaal en de beelden zijn helemaal weg. Daarmee lijkt het verschil tussen de twee ‘verruimde ervaringen’ en het dagelijkse lichamelijke in de ontwikkeling verder uit elkaar te gaan waardoor de energetische ervaringen wat vager worden en verdwijnen als ik weer wakker wordt. Overdag is het lichamelijke het meest moeizame in het proces dus dat is in de ontwikkeling het ene uiterste. Het andere uiterste in de ontwikkeling zijn die twee ‘verruimde ervaringen. Hetgeen dat dan uiteindelijk helemaal vrij zal moeten zijn is het bewustzijn, als de ontwikkeling een keer helemaal voltooid is. Daarmee is het bewustzijn dan ook de kern waardoor de ervaring overdag het moeizaamste is in fysieke zin, omdat het bewust ervaren wordt. Maar hoe verder het overdag gaat, hoe verder het ’s nachts gaat. Dat lijkt nu nog een beetje tegengesteld. Alhoewel het ook weer allebei steeds tastbaarder wordt wat er nog speelt. Totdat de ontwikkeling een keer voltooid is en er een nieuw begin is.
De eerste tijd sinds de vorige post verliep aardig goed wat de emotie betreft. Totdat er een moment kwam waarop de spanning voelbaar werd en de emotie meer op de achtergrond verdween. Dat ging vooraf met een droom waarin wederom het manlijke centraal stond in het beeld van een man. Die man werd benaderd door een soort organisatie die hem uitnodigde om een soort auditie te doen voor een rol ergens in. Buiten hem waren meer kandidaten. De auditie van de man liep niet goed genoeg waardoor hij niet voor de rol in aanmerking kwam. In werkelijkheid houdt het dan op. In de droom niet. De man kon geen rol spelen die waarin hij moest doen alsof hij iemand speelde. Na de auditie kwam hij steeds in situaties terecht die een ware reactie van hem vroegen. In eerste instantie had hij niet in de gaten wat er gebeurde. Die situaties werden door de groep gespeeld die hem voor auditie hadden gevraagd. Waar de man ook heen ging, die groep was op diverse momenten om hem heen en creëerden een situatie waar de man mee te maken kreeg. De situaties zijn onbeschrijfbaar gebleven. Op een gegeven moment had hij het door en zei met een vrij boze stem ‘het zijn elke keer dezelfde mensen’. Vervolgens eindigde de droom met het vrouwelijk in beeld. Die zei dat ze een groot bedrag aangeboden had gekregen als ze met het kind zou opstappen. Dat zal dan ook als bedoeling hebben gehad dat het manlijke een echte reactie zou vertonen. Toen ik dan wakker werd voelde ik sindsdien een spanning over mijn lichaam.
Op de eerstvolgende maandag , de week daarna,, voelde ik me al niet lekker. Tegen de avond , toen ik nog geen warme maaltijd had gegeten, brak de spanning door. Ik hing weer boven de wc en alles wat ik nog in mijn maag had kwam er in één keer uit. Dat was het begin van een heel erg heftige tijd dat mijn lichaam weer volledig op zijn kop stond. Ik moest nog een tijd overgeven. Toen het even rustiger werd vulde ik weer een teiltje met een laag water, zette het naast mijn bed en ging in bed liggen. Ik lag nog maar net in bed of ik moest naar het toilet. Dit keer om er op te gaan zitten. Terwijl ik op het toilet zat moest ik met mijn hoofd boven het fonteintje gaan hangen omdat het overgeven ook gewoon door ging. Er kwamen alleen nog maagsappen uit. En zo moest ik nog twee keer naar het toilet na de eerste keer. Mijn hele lichaam was zo heel erg heftig bezig. In bed liggend kwam het overgeven uit mijn borstgebied onder de keel, de maagstreek en helemaal onderuit. Het moet zo’n drie uur geduurd hebben. Daarna hield het eindelijk op. De daarop volgende paar dagen was er geen sprake van slaap in de nacht. Mijn lichaam voelde nog dagen lang gespannen. De eerste paar dagen had ik niets gegeten. Het moest eerst weer wat rustiger worden.
Tijdens de eerste paar dagen na het hele heftige gebeuren had ik ’s nachts alleen wat momenten dat ik even wat weg zakte maar van slapen was dus geen sprake. Tijdens één van die momenten lag ik op mijn buik. Tijdens dat dutje was er het beeld van het manlijke. Dat lag ook op zijn buik. Het vrouwelijke kwam daarbij ook in beeld. Die kroop over hem heen in tegengestelde richting, 180 graden gedraaid dus. Ze kroop vanaf zijn hoofd via zijn rug richting zijn voeten. Toen het vrouwelijke bij het achterwerk van de man kwam en daar overheen kroop werd ik met een beetje schok wakker. Dat was de eerste gebeurtenis nadat het zo heftig was gegaan.
Ook de dagen daarna, tot aan het moment van dit bericht, kreeg ik de slaap niet gemakkelijk te pakken. Maar ik slaap in ieder geval weer wat langer, zei het in gedeeltes. Er gebeurde ook weer meer tijdens de slaap. Het vliegen kwam weer voor. Daarbij werd op zeker moment door een beweging met de armen een nogal plotselinge bocht of hoek gemaakt. Daarna was er een ‘medepassagier’. Die zat op de man of hield zich aan hem vast. Ik denk dat het het vrouwelijke was. Er was een weg te zien waar een bocht in zat. Hij kon die bocht niet zo snel en scherp maken die ‘passagier’ bij zich. Hij zei dat hij nog moest oefenen om de bocht goed te kunnen maken (blijkbaar met het vrouwelijke erbij). En zo gebeurde er weer meer tijdens de slaap. Er waren ook meer droombeelden maar die waren op zich ook wel intensief. Tijdens één droom gebeurde er heel veel. Er waren veel beelden over van alles. Toen ik daaruit wakker werd was het alsof de beelden gewoon door gingen. Ik was me ervan gewaar maar ik zag het niet als een duidelijk beeld. Ik had alleen op een paar momenten dat ik dacht ‘o ja, dat’. En daarna was het meteen weer weg omdat de beelden doorgingen. Tijdens een andere droom liep ik over een soort bospad. Ergens op dat pad gebeurde er ook veel wat in beelden te zien was. Het leek erop dat die beelden in de omgeving werden weergegeven waar ik, of een man, stond. Alsof je in de natuur bent en de beelden worden in de lucht weergegeven. Dat waren vaak heel vreemde beelden en in ieder geval een deel deed ouderwets aan qua weergave. Ik herinner me alleen maar het beeld van een manlijk uitziend iemand die een strop om zijn nek had of zo. Hij had alleen een hand tussen het touw en zijn keel en leek zo niet echt aan de strop te hangen terwijl hij toch van de grond was. Intussen probeerde hij iemand anders los te snijden.
Ik weet niet wanneer het was maar ook weer tijdens de slaap met veel beelden werd ik een aantal keren gedeeltelijk wakker en viel direct weer in slaap. Alsof ik niet echt wakker werd of kon worden. Dan kwam ik ook uit wat er in de slaap gaande was maar wanneer ik weer verder sliep ging dat weer verder. En in nog weer een andere slaap, ik weet niet of dat tijdens de eerste dagen na de hele heftigheid was of daarna, lag ik ook weer op mijn buik. Tijdens de slaap was er een man die rond liep en steeds zei ‘ik krijg geen adem’. Er gebeurden ook vreemde dingen en van alles leek niet in orde te zijn. Zo zocht hij bijvoorbeeld naar wc-papier om één of andere reden. Maar toen hij het vond was er iets mee waardoor het niet echt goed was. En zo gebeurde er meer. Uiteindelijk werd ik wakker en lag met mijn gezicht gedeeltelijk in het kussen. Daarbij kreeg ik door mijn neus weinig lucht. Hij voelde droog en dicht binnenin. Toen ik me omdraaide en op mijn rug ging liggen veranderde daar niets aan. Pas toen ik opgestaan was en een tijd verder was was de neus weer vrij.
Tenslotte herinner ik me alleen nog iets van een droom in een grote ruimte van een woning. In die droom kwamen een aantal verschillende mensen uit mijn verleden voor. Er was iemand van de tijd dat ik met twee vrienden op stap ging. Wat er allemaal gebeurde is niet duidelijk. Het is alleen bij gebleven dat hij op een gegeven moment twee grote vellen liet zien met daarop kleurige schilderingen die om één of andere reden van betekenis waren. Die twee schilderingen leken bij elkaar te horen of een geheel te vormen. Ze hadden ook een beetje dezelfde structuur en kleuren. Ik liep later ergens anders naartoe en zag qua beeld mijn ex-schoonouders zitten in een ‘kamergedeelte’ van de ruimte. Die waren totaal anders., meer van status. Die vroegen of hij zich wilde gedragen en iets aan wilde trekken want in het opvolgende beeld, toen ik ergens anders naartoe liep, liep hij zonder t-shirt. Het volgende moment werd ik wakker. En daarmee heb ik wel alles beschreven wat ik nog kan beschrijven.
Mijn lichaam is in zijn geheel nog een tijdje aardig bezig geweest. Het effect van alle heftigheid werk nog door en dat is letterlijk van top tot teen. Mijn hoofd voelt daarbij soms nog het meest onrustwekkend. Voelbaar is wel dat het uit de nek en schouders komt. Ik denk echter wel dat mijn lichaam zo bezig is meer van de overbelasting van vroeger los te komen waardoor mijn lichaam scheef kwam te staan. Iets dergelijks is al eens eerder gebeurd en dat gaat op een heel heftige manier en dat werkt een tijd door om weer rustig te worden.
De afgelopen anderhalve week stond het manlijke centraal in een paar dromen. In andere dromen leek het meer op levensverhalen. Van dit alles bleven alleen de dromen aardig duidelijk waarin het manlijke centraal stond. In een eerste droom gaf het manlijke een knuffel aan twee buitenlands weergegeven beelden van een man en een vrouw die meer oosters of van het midden oosten leken. Het manlijke gaf eerst de vrouw een knuffel. Toen hij daarna de man een knuffel gaf zei die man ‘wij knuffelen niet hier’ of iets in die zin.
In een tweede droom was het manlijke op een grote boot die op binnenwateren voer. Dat zag er ook echt groot uit. Het was niet als een zeeschip met veel dekken maar een hele grote boot zonder dekken. Het manlijke was pas nieuw op die boot. Toen hij op een gegeven moment actief werd moest hij door de boot rennen, ergens tegenop springen en bovenop klimmen. Dat ging hem wat moeilijk af. Hij zei tegen een andere manlijke aanwezige ‘ik ben lang niet actief geweest’, waarmee hij bedoelde dat hij in het algemeen kracht was verloren. Die aanwezige man zei daarop dat hij dan meer moest trainen. Daarop reageerde het manlijke door te zeggen ‘mijn training zal op deze boot op een natuurlijke manier verlopen’. Daarmee bedoelde hij dat zijn kracht weer zou opbouwen door actief te zijn op de boot en niet een soort programma hoefde te doen. Daarna was het manlijke op een deel van de boot waar een aantal vrouwen waren. Eén van de vrouwen vroeg zich af of er echt liefde bestond. Daarop zei de man ‘ik zou het houden van noemen’. Hij wilde het één en ander uitleggen. Toen hij zei ‘man en vrouw zijn elkaars tegengestelde’ werd ik daarna wakker. Het leek het begin van zijn uitleg te zijn.
Een derde droom was nogal duister. Ik weet niet hoe ik moet verwoorden wat er gebeurde. Hetgeen eruit zag als het duister kan ik niet in woorden weergeven. Het doet een beetje denken aan één van de Spiderman films waarin uit de ruimte een zwarte substantie naar de Aarde kwam en iemand in bezit nam. In de droom was het alleen verfijnder. De man was aan het vechten om dat van zich af te krijgen en houden maar het bleef hem innemen. Het zat op zijn lichaam en breidde zich steeds uit waarop de man het weer steeds van zich af trok. Toen er op zeker moment een klein stukje op zijn lichaam zat zei hij ‘ik dacht dat ik hier gevrijwaard van zou blijven’. Maar blijkbaar was dat niet het geval. Aan het einde van de droom werd de man emotioneel en vocht er niet meer tegen. Daarop werd de man voor een groot deel ingenomen en drong een ‘sliert’ van de duistere substantie in zijn keel. Wanneer hij emotioneel was drong het een stukje verder zijn keel in. Daarop werd ik wakker. Het zag er nogal duister uit allemaal maar ik denk dat het een weergave was van spanning die ik daarvoor ervaarde gedurende een gesprek met een buur dat over serieuze zaken ging. Dan voelt mijn lichaam nog gespannen, wat uitgedrukt wordt. De droom is dan waarschijnlijk een weergave van die spanning en wat daar mee gaande is. De emotie is wel weer wat meer aanwezig, zij het niet in de mate als voorheen. Het is wel voelbaar dat er dan ook in mijn nek en keel beweging is.
De afgelopen weken, sinds het manlijk – vrouwelijk ’s nachts in de slaap een gescheiden beeld liet zien is er geen beweging in de ontwikkeling. Het was gewoon slapen met dromen. In die dromen kwamen beelden van het verleden voor met beelden van mensen uit het verleden. Er gebeurde energetisch niets en het manlijk – vrouwelijk kwam ook niet in beeld. Alleen afgelopen vrijdag gebeurde er in de slaap wel iets energetisch maar door de situatie bleef daar bij het wakker worden geen tastbaarheid van over om het na te kunnen vertellen. Het enige wat ervan bij bleef was dat het met de handen te maken had. Energetisch gebeurde er met de handen vreemde dingen. De vingers werden heel erg lang en bewogen als lange slierten papier in de wind. Maar met heel lang was het zodanig dat ze bijvoorbeeld een hele ruimte door gingen. Zo gebeurde er het één en ander dat ook met anderen te maken had en om die te helpen hun energie (meer) op orde te brengen. Dat heel lang worden van de vingers gebeurde vooral toen beide handen met de palmen tegen elkaar werden gebracht, als in een oosterse begroeting.
Overdag is het sinds het laatste bericht voornamelijk spanning en af en toe wat emotie. Duidelijk is wel dat de ontwikkeling op zich niet zo in beweging is. Daar kwam vanochtend (zondag) meer duidelijkheid over. In een droom liepen in een beeld een man en vrouw samen door een prachtige natuur. Een prachtig stukje bos en daarna een heel erg mooi groen gebied met planten en waterpartijen. Op zeker moment kwamen ze aan de rand van de natuur waar een stedelijk gebied begon. Daar kwam een andere man in beeld. Die nam de hand van de vrouw en de vrouw ging met hem mee. De eerste man voelde zich ongemakkelijk toen hij dat zag gebeuren. Daarop werd ik wakker.
Ik voelde een bepaalde spanning en ik had nog niet duidelijk wat die droom liet zien. Ik lag er over na te denken en kreeg duidelijk dat het nog niet op orde was sinds ik met mijn eigen gedachten, naar aanleiding van filmbeelden uit de serie die ik had zitten kijken, dat manlijk en vrouwelijk verstoord had wat ’s nachts in een beeld van een scheiding weergegeven werd. Ik had al wel met de gedachten de energie meer op gang gebracht maar daarmee was het nog niet klaar. Terwijl ik na lag te denken werd duidelijk dat het manlijke afwachtend was, wachtend op het vrouwelijke tot dat naar hem toe kwam. Ik bedacht me dat pas geleden in een film een moment was waarin een vrouw warmte zocht bij een man. Door dat beeld kwam er emotie. Dat beeld gaf eigenlijk al aan dat het manlijk afwachtend was. Dat drong toen alleen niet tot me door op dat moment. Ik bedacht me verder dat het manlijk dus zelf weer het vrouwelijke moest benaderen. In de droom liet de vrouw zich mee gaan met de man die actief was. Ik moest ook denken aan jaren geleden toen ik een keer buiten liep en ik pas daarvoor had ervaren dat de energie van het manlijke voelbaar kon zijn. Dat was op een moment dat ik fysiek weinig beweging voelde vanwege behoorlijk zware spanning. Bij het voelen van de manlijke energie, die krachtig voelt, kon ik door. Het manlijke werkt zo activerend, bekrachtigend. Het vrouwelijke voelde eens ontspannend. Toen werd me duidelijk dat het manlijke ook weer hetgene was wat het manlijk – vrouwelijk weer op gang moest brengen zodat dat ook weer door kan gaan. Dat was tot dan toe nog niet gebeurd. Het manlijke deed dat nog niet dus het beeld van een andere man die wel actief was gaf dat aan. Daardoor ging de vrouw in de droom, het vrouwelijke in energie, er in mee. En ik zou willen zeggen ‘in ontspanning’. En zo werd duidelijk wat er nog niet op orde was in het manlijk – vrouwelijk. Het zal dan nog wel duidelijk moeten worden in een droom of energetisch of het vanaf nu wel weer verder gaat met de ontwikkeling. Alhoewel, de emotie was er af en toe wel. Sinds dat manlijk – vrouwelijk verstoord raakte is er ruim een maand tot 1,5 maand overheen gegaan totdat het nu hopelijk weer hersteld is.
In het vorige bericht beschreef ik een droom over het beeld van een scheiding maar die ver van huis was. Vandaag in de slaap was er wederom een droom over een scheiding. Alleen was het beeld nu zodanig dat het zich in mijn ouderlijk huis afspeelde, binnen en in de achtertuin. De vorige keer had ik mijn energie zelf verstoord door een gedachte. Nu was dat niet zo. Nu is het puur vanwege lichamelijke spanning, wat blijkbaar het beeld opleverde dat het ‘in huis’ plaats vond. Ook nu weer was het het beeld van een man en een vrouw die zich als moeder met kind bij een andere man begaf. Ik weet niet meer wat er allemaal gezegd werd en wat er aan taferelen plaats vond. Het speelde zich eerst op de eerste etage af, daarna beneden en in de woonkamer en vervolgens buiten. De spanning was behoorlijk intens en qua uitdrukking ging het behoorlijk ‘tekeer’. Dat is het enige wat ik er nog van herinner in het beeld van de scheiding. Er gebeurde echter iets dat wel is bij gebleven en wat interessant is. De ouders van de man, de vader van het kind, waren er ook. Alleen kwam de moeder van de man als enige in beeld en het speelde zich buiten af. Die moeder stond in een vreemde houding, met het bovenlichaam voorover gebogen. De man wees naar de maagstreek van zijn moeder en zei ‘weet je wat daar in zit? Daar zit daadwerkelijk een ziel. En weet je wat daarmee gebeurd is? Die is in het leven hiervoor dood gegaan toen die twee was’. Toen werd ik wakker. Ik lag op mijn linker zij, de manlijke kant van het lichaam.
Ik bedacht me dat de man wel naar de maagstreek van zijn moeder wees maar eigenlijk refereerde aan zijn eigen leven en waarom het is gelopen zoals als liep. Er zijn een paar dingen uit het verleden die dan opvallend zijn. Eind jaren 90 was er iemand die iets tegen me zei over ‘het vorige leven’. Als zoiets gezegd wordt dan wordt het eigenlijk tegen de ziel gezegd. Maar als mens is het een ander mens geweest, met dezelfde ziel in het lichaam. Als dat niet langer dan twee jaar heeft geduurd dan is het geen leven geweest, alleen geboorte en dood. Dan wordt er vaak gezegd dat waar het ene leven (als mens) eindigt, het volgende leven verder gaat (als een ander mens). Als het ene leven geen leven is geweest dan is het volgende leven dus ook geen leven. Althans, daar begint het in ieder geval mee en dan leeft er niets in het lichaam. Dan is er ook niets dat uitgedrukt kan worden. Dan maakt dat ook duidelijk waarom ik de eerste 27 jaar helemaal niets over het leven mee maakte in het man en vrouw gebeuren. Maar verder was er ook niets. Ik had helemaal geen energie, nauwelijks een ademhaling, geen kracht in mijn lichaam, geen creativiteit, geen passie, compassie, liefde, communicatieve vaardigheid, helemaal niets. Alles was in feite doods. Ik was één brok wandelende spanning. En doordat ik introvert was, voelde ik alleen hoe het van binnen was. Elk signaal, hoe klein dan ook, was een enorme confrontatie waarbij ik volledig dicht klapte. Als het al eens tot uitdrukking kwam dan was het huis te klein. Het man – vrouw gebeuren heb ik dan wel mee gemaakt maar ook in het huwelijk was er niets dat leefde van binnen. Dat begon pas te veranderen toen mijn ontwikkeling op gang gebracht was. Tijdens de ‘levenloze’ tijd heb ik in ieder geval vier keer in verschillende situaties het punt gezien waarop sommige mensen er een einde aan maken. Ik had niet het lef om er werkelijk een einde aan te maken. Er kan nog meer gezegd worden maar dat zou een heel erg lang verhaal worden. Ik heb nooit veel geld en materiële zaken gehad. Leren op school was ook niet een sterke kant want in die toestand sloeg ik nauwelijks informatie op. Ik heb echter ook wel dingen mee gemaakt die voor in die heftige tijden toch mooi waren.
Twee andere dingen die opvallend zijn als het om de droom gaat, en dan vooral dat laatste, zijn dingen die daar ook naar verwijzen. Al een behoorlijke tijd geleden probeerde ik al duidelijk te krijgen hoe het zat met wat die persoon eind jaren 90 had gezegd. Die had gezegd wat er gebeurd was en ook toen werd er gezegd dat het om een kind ging. Ook daaraan zie ik dingen in mijn leven terug. Ik ga nu alleen met de ontwikkeling zelf mee als ik iets opschrijf. Wat er in de droom gebeurde laat dan al zien dat het in het proces terug komt. Een tijd geleden had ik al aan mijn energie uitgezocht hoe oud het kind was geworden waar het om draait in dat leven hiervoor. Toen kwam ik al niet verder dan twee jaar. Deze droom is dan een bevestiging door de ontwikkeling. Een andere gebeurtenis die dan opvallend is speelde in de tijd dat ik in werkelijkheid een scheiding heb meegemaakt. Mijn ex kwam terug van vakantie. Ze was een week weg geweest naar een nicht van haar in Frankrijk. Ze had mijn zoon meegenomen. Toen ze weer thuis kwam, kwam ze alleen binnen. Ze zei toen dat ze wilde scheiden. Daar reageerde ik nog niet zo heftig op. Vervolgens zei ze dat ze mijn zoon al weg had gezet. Daar reageerde het wel op. Ik voelde een energie vanuit de maagstreek wegtrekken naar de kruin. Ik ging daardoor in shock. Toen dat gebeurde was mijn zoon…… 2 jaar.
De afgelopen paar weken waren heftig en zwaar. Ik moest een paar dagen geleden weer eens overgeven. Het vreemde was daarbij dat dat overgeven heel erg moeizaam ging. Dat in tegenstelling tot voorheen toen het vanzelf steeds los barstte. Ik voelde me al zo maar ik moest zelf moeite doen om het los te krijgen. Dat moest wel (op dat moment) want zo voelde het. Toen het eenmaal op gang was ging het later wel verder toen ik in mijn bed lag met een teiltje water ernaast. Ik had me daarvoor al een tijdje niet lekker gevoeld. Als ik buiten liep voelde het al heel erg zwaar. Ik was er weer helemaal klaar mee en ik zag niet in waarom ik nog langer hier zou moeten blijven. Ik lag in die dagen ook een keer in bed toen ik me bedacht dat ik een droom had gehad die er misschien mee te maken had. Ik had een droom waarin het manlijk en vrouwelijk uit elkaar gingen en het vrouwelijk met het kind met een andere man mee ging. De beelden in die droom leken heel erg op de scheiding die ik in 2002 mee heb gemaakt. In ieder geval wat betreft de weergave van de karakters. Het speelde zich alleen af in mijn geboorte omgeving. Niet in de woonplaats zelf maar in de stad waar die plaats onder valt als gemeente. Maar qua beeld zou ik op de kaart kunnen aanwijzen waar het zich afspeelde, zo bekend was het beeld van de omgeving. Het was op die plek ‘ver van huis’ als het om het woonadres zou gaan. Het manlijke had twee mensen die hem steunden. Eén leek op een soort therapeute en de ander een vriendin (vriendschappelijk). Die therapeute kwam in beeld omdat ze de situatie van hem wist, de vriendin was gewoon in beeld. Daarop werd ik wakker. Ik vroeg me na die droom af of die er iets over te zeggen had dat ik me zo ‘zwaar’ voelde. Terwijl ik na het overgeven in bed lag gebeurde er iets. Er kwam iets in me op waardoor ik dacht ‘heb ik het zelf veroorzaakt’? En dat bleek zo te zijn. Die droom van de scheiding bleek ook weer ergens een weergave van te zijn. Ik had de afgelopen tijd op mijn computer een aantal seizoenen van een serie zitten kijken (the 100). In één aflevering van één van de seizoenen kwamen beelden voor in een bunker waar het er heftig aan toe ging om te overleven. In die beelden kwam een vrouw voor die de leider was van iedereen die in die bunker was en verschillende clans of crews tot een ‘one crew’ vormde en zo moest leiden. Er waren teveel mensen en haar motto was ‘you are one crew of you are the enemy of one crew’. Zo gebeurde het dat er georganiseerde gevechten werden gehouden tot er één overlevende over bleef. Een beeld van die leider in die bunker wekte bij mij een gedachte over haar op: je bent de koningin van een slachthuis geworden’. Die gedachte bleef een beetje hangen met het beeld van die leider. Na het overgeven bedacht ik me dat daar alles mee was begonnen. Die gedachte, wat van binnen het manlijke is, had een effect op het vrouwelijke. Zeker als daar het beeld uit die serie een beetje bij blijft hangen. Daardoor was de droom van een scheiding hetgeen wat de toestand van manlijk en vrouwelijk weer gaf. Dat voelde overdag zwaar en leidde ertoe dat ik zo moeizaam moest overgeven. Beter gezegd, met die gedachte was de hele energie verstoord en verzwaard. Het overgeven vanwege het proces was niet eens echt aanwezig. Daar ging alles bij elkaar een tijdje overheen. Toen ik het allemaal duidelijk had was mijn reactie letterlijk ‘holy fuck, ik heb het zelf veroorzaakt’. Daarop ging ik bewust andere gedachten denken die om het manlijke en vrouwelijk gaan in de energetische zin waaronder ook gedachten om de weer te herstellen van eigenlijk kapot was gegaan. Terwijl ik de gedachten dacht voelde ik de rechter kant van mijn lichaam reageren. Wanneer ik in vraag vorm gedachten dacht die naar het vrouwelijke toe waren dan voelde ik de linker kant van mijn lichaam reageren. Bij het vrouwelijke voelde het in de nek kruislings. Daarmee werd voelbaar dat de rechterkant van de romp de linkerkant van het hoofd is, wat er over het vrouwelijk soms wordt gezegd. Daarmee is de linker kant van de romp dus de rechter kant van het hoofd, het manlijke. Zo was ik een tijdje bezig met mijn gedachten en daardoor voelde de energie weer terug komen en het zware verdwijnen.
Dit was de eerste keer dat zoiets gebeurde en hopelijk meteen de laatste keer. Het scheelt dat de energie ook weer te herstellen was. Het realiseren van hoe het geheel energetisch verstoord was en het herstellen was gisteren. Daarop volgend was er vandaag in de slaap weer een hele intense energetische ervaring die lijkt op de ervaring die ik ‘een rondleiding en kennismaking’ noemde. Dat leek een ervaring van of vanuit de kern of ziel te zijn. Zo’n ervaring was het vandaag in de slaap ook maar alles ging anders. Het was zo intens en tastbaar dat ik niet eens meer kan navertellen wat er precies allemaal gebeurde. Ik vloog in ieder geval aardig vrij rond in een omgeving die in een gebouw leek te zijn. Het gebouw leek alleen op niets van een gebouw zoals het in de materiële zin is. Het was heel groot, met een enorme ruimte en ruimtes of plekken die meer natuur inhielden. In energie is alles veel groter. Het gebouw in zijn geheel moest wel immens zijn. Ik vloog daar gemakkelijk (vrij?) rond. Er gebeurden steeds dingen waarbij het leek alsof anderen zich aan me vast hielden. Dat gebeurde een aantal keren. Ik kon zelf gemakkelijk met energie overweg. Ik herinner me alleen niet meer hoe dat allemaal ging. Er waren echter een paar ‘anderen’ die iets hadden wat hen zwaar of wat duister maakten. Bij een paar van die ‘anderen’ werkte een zeer krachtige energie door me heen die die energie uit hen haalde zodat ze lichter werden. Ik had zelf nergens last van. Maar wat er wel een keer gebeurde was dat de wijsvinger van de rechter hand in drie vingers splitste. Waarschijnlijk is dat nog iets wat nog niet klaar is in de ontwikkeling of de energie was zo sterk dat het dat effect had, maar dat zal dan ook weer de ontwikkeling zijn. Ergens in de hele ervaring werd een afbeelding van een vrouw zichtbaar op een moment dat ik wel wat steun kon gebruiken. Dat verwees naar een prachtige vrouw met een lange licht blauwe jurk aan die een gids of beleider leek te zijn. Ik kwam met die vrouw in contact en er werd wat gepraat. Later toen er energetisch weer iets moest gebeuren vroeg ik of ik de gids weer kon spreken. Ik vroeg het aan iets of iemand die niet zichtbaar was maar waarvan het leek alsof die de gids wel stuurde. Ik vermoed dat die iets of iemand de bron inhoudt, door velen ook wel God genoemd. Alleen gaat het dan om bewustzijn, niet om religie. Nadat ik gevraagd had of ik de gids weer kon spreken kwam ze weer in beeld. Er was iets dat energetisch gedaan moest worden. Ik zei iets in de zin van ‘als het dan maar niet weer zo’n effect op mijn rechter wijsvinger heeft’. Dat zou dit keer niet gebeuren. Het energetische wat een paar keer plaats vond was alsof er uit een paar anderen een lading getrokken werd. Bij de laatste waar dat mee gebeurde zag dat eruit als een wat vage energie die zich vanuit iemand uitdijde buiten hem / haar / het en daarna samen kromp tot een metaal lijkende ring die zich vervolgens in mijn voorhoofd vast zette. Ik probeerde hem eruit te krijgen maar dat lukte niet. Even later liet hij vanzelf weer los. Geen idee wat dat precies betekent. Het voorhoofd bevat een chakra maar wat die ring voor effect zou moeten hebben weet ik niet. Als dat iets betekent dan zal het wel een keer duidelijk worden.
Het is lastig die hele energetische gebeurtenis te beschrijven. Er gebeurde nog meer maar de volgorde van alle gebeurtenissen weet ik niet meer. Ook niet wat er allemaal gebeurde. Er was nog iets met een kind die zit aan mij vast hield maar dat is alles wat is bijgebleven. Op zeker moment hield het op en ervaarde ik weer de verandering in bewustzijn terug naar lichamelijk. De energie bleef nog een tijdje doorwerken en langzaamaan werd dat minder. Ik haalde er nog wat gedachten bij, vroeg soms iets en elke keer reageerde die energie er nog op, alleen langzaamaan minder. Tot het uiteindelijk nauwelijks nog reageerde, alsof het voorbij was. Althans, deze ervaring. Uiteindelijk was het weg en voelde ik me weer lichamelijk. Daarmee leek het erop dat het hele energetisch voor nu afgesloten was. Daardoor kan ik me niet alles meer herinneren. Het is net alsof je van een grootse ervaring terug bent in beperkte ervaring en dan is alles in die beperkte ervaring niet meer beschikbaar. Zeker niet als ervaring maar ook niet als herinnering om te beschrijven.