Laatste fase

Het ziet er naar uit dat de laatste fase van het helingsproces is aangebroken. Na de lading van mijn persoonlijke leven, een stuk karma en het eeuwenoude onderdrukkingsgevoel is er iets nieuws te voelen. Dat blijkt een gevoel van gemis te zijn. Vanaf april 2007 ben ik 4,5 jaar door alle emoties heen gegaan en daar blijkt een einde aan te zijn gekomen. Ik heb dan innerlijk blijkbaar alles zo ongeveer gehad wat belangrijk was. Er blijft een bepaalde pijn voelbaar dat dan voor het gemis staat. Dat gemis gaat over hoe het de laatste 4,5 jaar gegaan is. Het is een gewenning geworden door alle emotie heen te gaan en daar is dan een gemis over. Het is dan tegelijkertijd de laatste fase, zo schijnt het. En het is dan meteen ook het meest pijnlijke deel. Het is uitgelegd als een glazen plaat die al doorzichtig is. Dat is ook voelbaar als een laatste spanning in het bekkengebied. Daarna is er …niets meer. Althans,niet zoals het altijd geweest is. Het mooie ervan was dat het ook in de slaap te zien en te voelen was in de verhouding tussen het manlijke en vrouwelijke. Er was een contact waarin het vrouwelijke meegaand was en het manlijke reageerde meer terughoudend: Oh, wat is dit? Maar dat contact op zich laat dan al zien dat die fase is aangebroken. Anders gezegd: de lading tussen manlijk en vrouwelijk is dan weg en er ontstaat een contact. Daarbij is het alleen nog geen verbinding. Daarvoor zal eerst dat gevoel van gemis dan verwerkt moeten worden. Als dat eenmaal verwerkt is zal er een nieuw leven beginnen. Zo ziet het er tenminste uit.