We hebben in Nederland een politiek beleid. Dat speelt van landelijk tot plaatselijk. Maar wat houdt dat nou eigenlijk in. Ik heb daar de laatste tijd een beeld van opgebouwd dat eigenlijk alleen maar duidelijk is geworden door het te gaan zien. Dat beeld ziet eruit als een passief bureaucratisch beleid dat alleen maar in geld denkt. Elk probleem wordt in geld opgelost maar dan op een manier waardoor mensen er altijd op achteruit gaan. Een voorbeeld is het volgende. Op het internet las ik een bericht over de gemeente Amsterdam. Daar willen ze het probleem van jonge vandalen oplossen door de ouders op de kinderbijslag te korten. Dat is geen probleem oplossen, dat is meer problemen creëren. Dat levert nog meer onrust op bij de ouders dan dat er al is. Hierbij kun je een beeld zien van passieve ambtenaren die met hun luie kont achter een bureau naar de cijfertjes op hun computer kijken en dan op die manier zeggen: “laten we de ouders korten op de kinderbijslag”. Dat is passief bureaucratisch onrust stoken bij die ouders.
Om het probleem werkelijk op te lossen moet nagegaan worden wat er nou werkelijk gebeurt. Mijn beeld is het volgende. Die jonge vandalen lopen met een lading agressie die ze nergens kwijt kunnen. Agressie kan voortkomen uit ontevredenheid. Ontevredenheid komt voort uit een onvoldaan gevoel. Die jonge vandalen hebben dan iets nodig waardoor ze die agressie kunnen leren inzetten. Daardoor kunnen ze ervaren dat agressie ook doelgericht op een positieve manier kan worden ingezet zodat ze een goed gevoel over zichzelf krijgen. Dan is het probleem opgelost. Maar in plaats dat de politiek dit soort projecten voor deze groep jongeren opzet gooien ze het liever over de balk aan allerlei zinloze projecten. De betuwelijn is weggegooid geld (7 miljard), jaarlijks blijkt er 6 miljard het land uit te gaan door poolse werknemers. Waarom buitenlandse werknemers hierheen halen terwijl er al zoveel Nederlanders zonder werk zitten? En intussen blijven ze de mensen in eigen land maar onder druk zetten. Eigenlijk moet er nog een woord bij als het over het beleid gaat: onbewust passief bureaucratisch beleid.
Nu wordt er drukte gemaakt over de vergrijzing in Nederland. Daar zal van alles voor worden geregeld. Neem zorg als voorbeeld. Als er veel zorg nodig is zullen ze de mensen in die richting proberen te manipuleren. Maar wat gebeurt er daarna, als die hele generatie is overleden? Dan valt er een heleboel weg in de zorg. Er komen misschien grote hoeveelheden woningen beschikbaar. Intussen willen ze maar huizen bij blijven bouwen voor de huidige tekorten. Het is mogelijk dat er straks een overschot aan woningen is op deze manier. En dat is het probleem van ons beleid, er wordt alleen maar gekeken naar wat er nu aan problemen speelt en er wordt niet vooruit gekeken.
Ik verbaas me regelmatig dat mensen het allemaal nog steeds accepteren dat de politiek en het beleid er zo’n puinhoop van maken. Politiek is compleet achterhaald. het komt niet ten goede van de mens. Het gaat allemaal alleen maar over geld en daar kan de politiek helemaal niet mee omgaan. Werken doen we om iets op te bouwen. Als mensen aan zichzelf werken willen ze verbeteringen. Daar gaat ‘werken’ over. Beleid en bestuur (van plaatselijk tot landelijk) is niet werken. Het is geen werk omdat er alleen maar steeds meer afgebroken wordt. Werken betekent ook in beweging zijn, energie investeren om te bouwen maar dan wel op een manier dat de mens er beter van wordt. Dat is niet het geval. De mens gaat er de laatste tijd alleen maar op achteruit. Niet alleen financieel maar ook qua gezondheid, welzijn, menselijkheid, enz.
Wat er in bestuur gebeurt is geen werken, het is voornamelijk praten. Politiek en beleid is dus geen werk (passieve bureaucratie) maar ze krijgen er wel goed voor betaald. Werken is maar een woord en woorden zijn zeer relatief. Woorden gaan alleen maar over denken (met het hoofd) in ons beleid en praatjes vullen geen gaatjes. Werken is actief en dat is nodig om iets menselijks op te bouwen. In onze cultuur hebben we dan ook geen functies nodig maar mensen. De mens moet mens worden en van zichzelf en zijn innerlijke kwaliteiten bewust worden zodat we iets op kunnen bouwen. Werken we aan de hand van diploma’s dan zijn we beperkt tot dat wat we geleerd hebben te doen. Is daar geen werk meer dan hebben we een probleem. Dat is maatschappelijk werken. Worden we ons bewust van onszelf en worden we mens dan ligt de hele wereld open.