Er valt weinig te schrijven over de ontwikkeling en ervaringen die ik ’s nachts altijd heb gehad. Het lijkt er op dat de meest moeizame fysieke zaken bezig zijn. Als ik ’s nachts al eens iets mee maak of droom dan weet ik het niet meer als ik wakker wordt. Fysiek kan het er heftig aan toe gaan als er iets speelt wat los moet komen of tastbaar moet worden in de ontwikkeling. Wat ik me uit een droom, bijna een week geleden, wel herinner is dat er iemand was die zei dat de pijn in mijn hoofd uit mijn schouders kwam. Eén of twee dagen later had ik een hoofdpijn waarmee ik nergens zin in had. Op een gegeven moment voelde ik mijn maag in zekere mate als bekend. Ik ging naar het toilet en was daar zeker een uur. Boven de wc, op de wc, boven de wc, op de wc. Ik moest heftig over geven waardoor mijn hele lichaam overhoop gegooid werd. Toen het eindelijk wat rustiger werd heb ik een bak met een laag water naast mijn bed gezet en ben in bed gaan liggen. Het was tegen de avond en de hele avond door was het nog overgeven geblazen. Van slapen kwam die nacht niks. De volgende dag de hele dag in bed gelegen en alleen ’s avonds een tosti gegeten en na een tijdje weer naar bed. Het viel nog mee dat die tosti binnen bleef. De volgende nacht door met en beetje slaap en de dag in bed gelegen. Maar dat was een aparte dag. Een deel van de dag was het slapen, wakker worden, slapen, wakker worden, een keer of drie, vier. Tijdens de slaap droomde ik steeds of was er energetisch iets gaande. Ik kan me er alleen helemaal niets meer van herinneren. Door die dromen en energetisch gebeurtenissen ging ik wel mijn energie voelen over mijn hele lichaam. Wat voelt als rillingen wanneer je door iets geraakt wordt. Alleen voel ik in dit geval volgens mij vooral het lichaam en waar de spanning nog zit. Dat is ook mijn nek en hoofd. Het lijkt er op dat die droom waarin iemand zei dat het vanuit de nek komt al een voorbode was. Het gevoel was in die droom al dat het heftig zou zijn als daar iets in gebeurde. Maar om daar wat in te laten gebeuren is het blijkbaar nodig om fysiek flink overhoop gegooid te worden. Door de ontwikkeling heen is mijn lijf dit jaar vaker overhoop gegooid. Dat wordt blijkbaar steeds heftiger vanwege steeds moeizamere fasen waarin iets los moet komen, wat de nodige heftigheid vereist. Als de boel net overhoop gegooid is, of als het gaande is, ben ik het wel zat die hele ontwikkeling. Ontwikkeling is mooi maar het lijkt eindeloos te zijn voordat er een punt komt dat er een doorbraak komt en dit proces eindigt. Dan zal er nog wel verdere ontwikkeling zijn maar niet meer op zo’n heftige manier. Dat punt zal wel een keer bereikt worden maar met een ontwikkeling als dit is dat punt onzichtbaar. Het enige dat over de tijdsduur duidelijk is is dat deze ontwikkeling al 9,5 jaar bezig is. Dat was op 7 december. Soms heb ik de gedachte dat het misschien persoonlijk net zo gaat als met de wereld. Daarover wordt ook geschreven dat we in een overgangsproces zitten en de heersende macht doet er alles aan om de macht in handen proberen te houden en een wereld orde te realiseren waar zij de controle over alles en iedereen hebben. Die weerstand om de macht te houden wordt ook steeds feller. Dat terwijl er volgens andere verhalen geen ontkomen is aan de overgang van de mens en de Aarde naar een ruimer bewustzijn. Hoe dan ook, het mag van mij persoonlijk wel een keer klaar zijn deze ontwikkeling. Maar dat is dan weer een uitspraak van hoe ik mijn lichaam ervaar. Een klein wondertje zit er blijkbaar niet in waardoor het ineens beëindigt wordt. Dan blijft doorleven totdat het klaar is, hoe heftig dat dan ook gaat.
Aanvulling.
Ik herinnerde me ineens weer iets. Mijn hele ontwikkeling werkt door emotie. Een tijdje geleden was die emotionele beleving ineens erg minimaal tot niks. Tot ik ’s nachts een droom had of er energetisch iets te voelen was. Soms lijkt het verschil vrij klein te zijn. Ik droomde dat er iemand aanwezig was die een klein sneetje maakte bij mijn navel. Vervolgens stak hij er een (klein) buisje of slangetje in. Aan dat buisje of slangetje werd één of ander apparaatje aangesloten. Daar liep ik mee rond. Toen kwam ik een manlijk iemand tegen die het bekeek en zei ‘het buisje (of slangetje) is te groot’. Hij haalde het apparaatje eraf, verwijderde het buisje en plaatste vervolgens een buisje met een kleinere doorsnede. Vervolgens sloot hij het apparaatje weer aan. Toen zoog dat apparaatje zich op de navelstreek vast en bleef zo zitten. Vanaf die droom was de emotionele beleving weer terug.