God

God versus de mens

Het volgende stuk ontstond op een vrij spontane manier toen ik reageerde op een stukje op internet dat ging over God. Er werd gesuggereerd dat in spiritualiteit God juist ontkend zou worden als tegenstelling van het gloven in God via kerk en geloof. Het volgende ontstond daarop spontaan vanuit een reactie die uit mezelf kwam.

Ook in de spiritualiteit bestaat God. Alleen wordt er heel anders gekeken naar God. God wordt in de spiritualiteit vaak gezien als de onvoorwaardelijke liefde dat alles met elkaar verbindt, een alles omvattend bewustzijn van het hoogste niveau. Dat goddelijke zit ook in ons mensen. Als je god ontkent, ontken je je eigen goddelijkheid. Word er niet gezegd dat God de mens heeft gecre-ëerd naar zijn evenbeeld? Dat kun je op een kerkelijke manier bekijken maar ook op een spirituele manier. Wat de kerk door de eeuwen heen heeft gedaan is de boel verdraaien om mensen in hun macht te houden maar de essentie van de bijbel is er nog wel als je er anders naar kijkt. Ik weet zelf niets van de bijbel , ik ontwikkel mezelf op mijn manier. Dan worden die zaken ook duidelijker. Als je je eigen goddelijkheid ontkent ontken je je eigen ziel. Dat is het stuk in de mens dat onvoorwaardelijk IS. Bovendien IS het geloof niet over GOD, het GAAT over GOD. Geloven is in mijn beleving nog niet ‘weten’. Geloven, via de kerk of niet, is dan een onzekerheid. Dat is wat de kerk doet, mensen in die onzekerheid houden door ze in hun macht te houden. God is geen persoon, in mijn beleving is het puur bewustzijn van het hoogste niveau, zonder belichaming. In een lichaam worden we beperkt, dan ZIJN we geen puur bewustzijn meer. Wij kunnen geen onvoorwaardelijke liefde ervaren in het lichaam. De hoogste vorm van liefde die wij kunnen beleven is de alomvattende liefde. Om dat te kunnen ervaren is er één voorwaarde: dat we eerst van ons Zelf houden. Dat zit hem in de dualiteit in ons mensen. In dualiteit is er strijd in plaats van liefde. We moeten dan eerst weer terug naar de eenheid in ons Zelf. Dat is de ene voorwaarde om de alomvattende liefde te kunnen ervaren. En dat is een heel proces.

Wat betekent het dat God de mens heeft ge-cre-eerd naar zijn evenbeeld. In cre-eren zit het woord eren. God eert zichzelf in ons mensen vanuit onvoorwaardelijke liefde. God zit dus IN ons Zelf. Dat is een spirituele manier om naar God te kijken. Je zou kunnen zeggen dat God zo stukjes van zichzelf in een menselijk lichaam laat bestaan op een laag trillingsniveau. Onze ziel is een vonk van het goddelijke.

Mensen cre-eren ook weer nieuwe mensen. Dat uit zich in de sex. Alleen gebeurt het meestal onbewust en niet vanuit liefde. Het gebeurt meestal vanuit onbewustheid en frustratie. Maar als twee mensen helemaal zichZELF ZIJN kunnen ze wel vanuit liefde bewust een kind cre-eren. Het orgasme is één van de weinige zaken die we niet onder controle kunnen houden. Dus laten we op dat moment los. Op dat moment vind de ontlading plaats van de man die de vrouw kan bevruchten. Een man kan dat dus niet controleren, een vrouw ook niet. Maar als de vrouw zwanger is is er wel een nieuw leven ge-cre-eerd. Wat God op het allerhoogste bewustzijnniveau doet doen wij mensen op het laagste bewustzijnsniveau en op een aardse manier. Alleen is het dan jammer dat er geen bewustzijn op zit bij mensen wat ze eigenlijk aan het doen zijn.

Mensen zijn veelal vanuit hun hoofd bezig. God cre-eert de mens naar zijn eigen evenbeeld. De mens cre-eert ook dingen naar hun evenbeeld. Alleen doet de mens dat vanuit zijn hoofd. De mens cre-eert zaken die een substituut zijn voor wat er aan mogelijkheden in hun Zelf liggen. Die mogelijkheden uiten zich in bijvooorbeeld verbinding. Een mens kan vanuit zijn Zelf verbinding voelen met anderen. Het kan zover doorgroeien dat de ander letterlijk gevoeld kan worden. Dat werkt allemaal energetisch. Vanuit het hoofd werkt dat niet. De mens cre-eert daarom technologische sbustituten om verbinding met anderen te maken. Voorbeelden daarvan zijn de telefoon, internet en e-mail. Dit zijn substituten voor verbinding die de mens vanuit zijn Zelf kan ervaren met anderen, de natuur, het leven in het algemeen. In feite met alles dat leeft. Als de ervaring van de verbinding groeit kan dat naar een steeds hoger niveau groeien. Eerst is er een verbinding met zichzelf belangrijk, dan een verbinding met de (of het) ander(e), dat wat allemaal leeft. Het kan in een verbinding zodanig gevoeld worden dat de energie van dat waar de verbinding mee gevoeld wordt een verhaal vertelt. Waar leven is, is bewustzijn. Wat bewustzijn heeft, kan wat te vertellen hebben. In die zin kan er gecommuniceerd worden met alles wat leeft. Verbinding betekent voelen. Zo kan er gecommuniceert worden met de ziel in de mens zelf. De ultieme vorm van verbinding in de mens is wanneer het denken zich volledig verbindt met het Zelf. Dan zijn denken en voelen letterlijk één. Als er dan iets gevoeld wordt, weet het lichaam. Het lichaam weet wat het hoofd nooit kan begrijpen in dualiteit. Wanneer het denken zich verbindt met het Zelf komt de mens in een staat van Zijn. Dat is een staat waarin er een rechtstreekse communicatie met de ziel mogelijk is. Dan is het niet meer ‘geloven’, het is ‘weten’. Dat uit zich via het lichaam. Houdt het hoofd de controle dan laat de ziel ook van zich horen. Alleen gaat het dan via fysieke spanningen en andere gewaarwordingen. Die worden ook gevoeld maar om ze te intepreteren is dan veel moeilijker.