Egoïsme
De mens leeft in het algemeen vanuit het ego wat niets meer betekent dan dat de mens vanuit het hoofd leeft. Het ego is een “hoofdzaak”. Hij leeft een egoïstisch leven omdat het altijd IK is. Ik voor, IK achter, IK zus, IK zo. Het egoïstisch leven geeft aan dat hij zichzelf het belangrijkste vindt. De mens identificeert zichzelf continue met zaken die hij van oorsprong helemaal niet IS maar heeft bereikt! Bijvoorbeeld: ik ben directeur, ik ben dokter, ik ben vuilnisman etc, etc. Men is geen van dit alles Dit identificeren heeft maar één doel: zichzelf onderscheiden van anderen om een positie voor zichzelf te bepalen, vaak ook een machtspositie. Wanneer men het ego het zwijgen op zou leggen, dus vanuit het gevoel zou leven, zou het plaatje er heel anders uitzien. Men zou gaan zien wie hij werkelijk is. Men zou gaan zien dat al wat men bereikt heeft alleen maar heeft geleid tot het van zichzelf verwijderd raken, van wie men werkelijk is.
Het egoïstisch leven dient niet gezien te worden als slecht. Vaak wordt het echter wel als zodanig beschouwd. Het is van oorsprong een keuze. Deze keuze vloeit voort uit het willen bereiken van overvloed, vaak op financieel en materieel gebied. Als men dat doel voor ogen heeft is men in staat om dat doel te bereiken op een manier die ten koste van de medemens gaat. Werkelijke overvloed vloeit voort uit het uitdragen van de kwaliteiten die de mens eigen is en waarbij de medemens juist gebaat kan zijn. Deze weg is de natuurlijke weg. In de westerse maatschappij wordt echter de eerste weg bewandeld en deze weg is te vinden in de manier waarop het bedrijfsleven, de maatschappij, functioneert. Het gaat altijd om de winst van het bedrijf, nooit om het welzijn van de medewerkers. De westerse maatschappij is een systeem van egoïsme dat ten koste gaat van de mensen. De mens is geen mens meer, de mens is zichzelf niet meer. De maatschappij heeft ook geen mensen nodig. De maatschappij heeft functies nodig om te kunnen draaien. De mens is dus niets meer dan een functie om het “Grote Egoïsme” (de maatschappij) draaiende te helpen houden. De mens is er vaak ook trots op dat hij wat heeft bereikt. Wat heeft men dan bereikt? Wat heeft men werkelijk bereikt? Dat men van zichzelf vervreemd is geraakt, dat men allerlei klachten heeft opgebouwd, ziekten heeft ontwikkeld in zichzelf, spanningen, stress, burnouts, etc. En wanneer men niet meer funtioneert wordt men vervangen door een ander, als een auto-onderdeel. En pas dan gaan mensen zich misschien afvragen: Waar ben ik mee bezig?
En dan merkt men dat de weg terug naar zichzelf een lange weg is. De weg van het egoïsme heeft dus enorme gevolgen voor het individu. De honger naar bezit is zo groot dat kinderen er het dupe van worden. Daardoor zijn er creches ontstaan, opvangcentra. Men doet het voor het gezin wordt dan gezegd maar het gaat in eerste instantie om een persoonlijk gevoel van macht, bezit en materie. Het egoïsme is in de westerse maatschappij zover uitgegroeid dat er leningen, hypotheken en andere vormen van schulden worden aangenomen die kunnen leiden naar een situatie die veel problemen kan gaan opleveren, vooral na de invoering van de euro. Het egoïsme van de banken, hypotheekadviseurs, etc vaart er wel bij.
In elk mens schuilt een vorm van egoïsme dat kan uitlopen van mega tot uiterst subtiel. Het is de tegenpool van het gevoel. Het is mogelijk om het ego uit te schakelen. Daarvoor is het noodzakelijk dat de mens zijn eigen natuur gaat erkennen in plaats van dat men zijn eigen natuur ontkent en zelfs verwoest. Zoals men de natuur (bossen) buiten zichzelf verwoest, zo verwoest men ook de natuur in zichzelf. Wanneer elk mens zou inzien waarmee hij bezig is en zichzelf terug brengt naar zijn eigen natuur dan zou de hele maatschappij (het grote egoïsme) in één klap verdwenen zijn. Dan gaat de hele bevolking “back to nature”, terug naar de eigen natuur, los van bezit en materie en verbonden met het eigen gevoel. De mens kan dan weer in harmonie met zijn eigen soort leven.
Bewust zijn in de nieuwe tijd 