Afgelopen zaterdag in de ochtend was er weer een heel tastbare ervaring in de slaap. De omgeving waarin het zich afspeelde was in de keuken van mijn eigen woning. Het was net zo’n energetische ervaring als ik voorheen vaak had. In deze ervaring voelde het alsof een kind bezit nam van een aanwezigheid. Die aanwezigheid was volgens mij mijn bewustzijn en het kind was volgens mij het innerlijk kind. Het bewustzijn sprak met het kind en het kind reageerde er op door spanning die voelbaar werd. Wanneer het kind reageerde voelde de energie als samentrekkend of in elkaar krimpend. Op een gegeven moment vroeg het bewustzijn ‘leven je ouders nog’? Als reactie daarop kromp de energie flink in elkaar. De ouders zullen dan manlijk en vrouwelijk van binnen zijn. Op het laatst zei het bewustzijn ‘ik vraag je nu eerst vriendelijk om los te laten’. Daarop kromp de energie, die als beeld een persoon weer gaf, helemaal ineen en in elkaar. Dat zag eruit als iemand die gewoon rechtop staat , door de knieën zakt, het lichaam voorover naar beneden buigt en de armen naar het lichaam trekt. Dat ging zover dat het hoofd bijna de grond raakte. Daarna voelde ik mijn bewustzijn veranderen naar lichamelijk, zoals ik voorheen ook regelmatig ervaarde, en lag ik weer in bed. Ik lag op mijn rechter zij met mijn rechter arm naast me op de matras. Mijn energie voelde aardig heet om me heen. Het kind was niet als zodanig in beeld maar was meer de spanning zelf. Dat zal nog dezelfde spanning zijn die ik overdag lichamelijk ervaar. Dat is volgens mij ook voornamelijk vanuit het innerlijk kind gezien.
Ik was heel even opgestaan om wat te drinken en ging daarna weer liggen. Ik viel weer in slaap en ervaarde ik ook weer iets wat ik voorheen ook regelmatig ervaarde. Ik weet niet alles meer maar ik was weer veel aan het vliegen en met een hoge snelheid. Ik had echter een soort bord of plankje (wat een beetje langwerpig was) waar ik op leek te liggen. Dat was echter maar een klein voorwerp. Het enige wat is bij gebleven is dat ik op een gegeven moment niet vloog en er was een kind, een meisje. Wat dat meisje zei of vroeg weet ik ook niet meer maar de reactie was ‘daarvoor heb ik het bord juist bij me’. Daarop werd ik weer wakker en lag ik op mijn linker zij. Ik weet niet of het een betekenis heeft in dit soort ervaringen in de slaap maar de linker kant van het lichaam (en de rechter hersenhelft) wordt vaak gezien als de manlijke kant. De rechter kant van het lichaam (en de linker hersenhelft) wordt vaak gezien als de vrouwelijke kant.
Sinds deze ervaringen is er zo’n beetje een doorlopend gevoel van spanning. Ik sta er mee op en ga er weer mee slapen. Waarschijnlijk is het hetzelfde als voorheen. Ik maakte steeds een tijdje ontwikkeling mee en dan werd de emotie minder. Dan was de spanning minder en kwam er minder snel beweging in. Vervolgens gebeurt er dan iets waardoor de spanning op zijn heftigst’ voelbaar werd en daardoor kon er weer beweging in komen, wat de ervaring van emotie is. Dat zal nu dan ook wel weer zo zijn. Het voelt soms ook wel als een beetje fysieke vermoeidheid maar dat zal die spanning ook weer zijn. Het lijkt er alleen een beetje op dat er niet zo’n emotie is op dit moment. Er zijn maar weinig dingen die zodanig raken dat er echt een emotie leeft. Het is meestal wat minder. Als iets werkelijk raakt dan komt de emotie van onderuit en voel ik het aan mijn hele lichaam. Maar meestal is het wat ‘gedempter’, minder intens dan wanneer iets werkelijk raakt. Het lijkt dan soms wat moeizamer te gaan op dit moment. Ik bedenk me dat het waarschijnlijk de energie is die dan nog een mate van spanning is en dat voelt lichamelijk een beetje moeizaam.