Liefde

Liefde

Mensen praten altijd over liefde maar is het werkelijk liefde waar ze het over hebben? Daarvoor moeten we kijken wat liefde nou eigenlijk inhoud. Er wordt over liefde gepraat alsof het één onderwerp is maar we kunnen het opsplitsen in tweeën. Een mens kan liefde op twee manieren beleven, op onbewuste wijze en op bewuste wijze. Het meest voorkomende is de onbewuste liefde. Ik noem deze twee dan ook “liefde” en “Liefde”. Met een hoofdletter is de bewuste Liefde en met een kleine letter is de onbewute liefde. Zo zullen ze in dit stuk dan ook voorkomen.
Er is een enorm verschil tussen liefde en Liefde, ze zijn eigenlijk twee tegengestelden. Zo is liefde een vorm van afhankelijkheid. Voor liefde wendt met zich tot iemand buiten zichzelf. Om zich goed te voelen, geborgen en veilig, heeft men iemand anders “nodig”. Het “nodig hebben” is afhankelijkheid. Wanneer niemand die behoefte invult blijft men nergens, niet zolang men niet doorheeft dat er ook Liefde is. Wanneer men liefde zoekt bij iemand buiten zichzelf kan men nooit zeker zijn dat die liefde er altijd is. Die vorm van liefde gaat voorbij, het is niet doorlopend aanwezig. Dit omdat men van een ander verlangt de behoefte aan liefde in te vullen. Op die manier voelen mensen dat er aan hen getrokken wordt en de kans is groot dat die persoon de deur dicht slaat. Niemand wil aan zich laten trekken omdat een ander liefde wil. De meeste huwelijken zijn op deze vorm van liefde gebasseerd en een groot deel (gemiddeld 33,33%) gaat daarom ook weer voorbij en eindigt in een scheiding. De bruiloft betekent in die gevallen het einde van de liefde. Het is veilig opgeborgen, het is in een hokje gestopt met het label “huwelijk” erop en niemand kan het ons meer afnemen. Maar liefde laat zich niet in een hokje stoppen. Dat gaat wringen en de onrust groeit. Het moet vrij zijn, er moet spanning in zitten, er moet iets voor gedaan worden, liefde moet voortdurend een uitdaging zijn. Wanneer twee mensen een huwelijk aangaan op basis van onbewuste liefde betekent “ik heb je lief”meestal “ik HEB je……lief”. Het is een bezit geworden. Maar liefde laat zich niet bezitten want bezitten betekent “vasthouden, stilstand of geen beweging” terwijl het moet stromen. Zoals Osho het noemt: in gevallen waarbij het huwelijk is gebasseerd op liefde (onbewust) is het huwelijksfeest meestal een begravenis en wel de begravenis van de liefde. Op het moment dat een stel getrouwd is is de liefde dood, in een hokje gestopt en wel tussen zes planken six feet under. En dan begint de ellende pas. De liefde is dood, want de spanning is er niet meer, en men verlangt toch van elkaar dat men elkaar invult met de liefde. Zo komt het gevoel dat er aan je getrokken wordt en wat doet een mens wanneer er aan hem of haar getrokken wordt? Men zet zich af, men houdt zijn of haar poot stijf om zich niet van de plek te laten trekken waar men staat. Zo ontstaat de onrust in het huwelijk. En uiteindelijk lopen op die manier heel veel huwelijken weer op de klippen. Die vorm van liefde komt ook voort uit opvoeding en maatschappij. Daar leert men ook om afhankelijk te zijn, al vanaf de bevalling. Het ligt er vanaf dat moment aan hoe een kind opgevoed wordt, met liefde of met Liefde.

Bewuste Liefde is eigenlijk de enige Liefde. Het houdt een verbinding in, een verbinding met ons Zelf. We hebben het vaak over denken en voelen als we het hebben over strijdigheid. Maar strijdigheid heeft niets met het gevoel te maken. In ons hoofd is het strijdig en alleen daar. Gevoel kan nooit strijdig zijn en onze gedachten strijden ook niet met ons gevoel. De strijdigheid zit puur in ons hoofd omdat we daar in goed en slecht denken, een aangeleerde manier van denken. Daardoor ervaren we niet de Liefde. Die is er wel, het is alleen onbewust. Het strijdige denken veroorzaakt alleen spanning, zowel in het hoofd als in het lichaam. Dat kan op veel manieren verwoord worden. De mooiste verwoording is dan misschien dat die spanning als een sluier over de Liefde, ons ZIJN, heen hangt waardoor het niet ervaren wordt. Liefde IS uiteindelijk de verbinding van denken en voelen, in ons Zelf. Denken en voelen is de dualistische gedachte terwijl Liefde de eenheid ervan is. dan hebben we het niet eens meer over denken en voelen. Liefde houdt dan ook in dan we heel zijn, in verbinding of in een staat van ZIJN. Als we in die staat verkeren hoeven we niet met de ander te delen, de wereld om ons heen reageert dan sowieso al heel anders op ons omdat we dan niet meer reageren vanuit macht of onmacht. In die staat van ZIJN stroomt alles, is alles open. Als we dan toch geraakt worden in een emotie zijn we in staat om er met de aandacht naartoe te gaan en energetisch te voelen wat het te zeggen heeft. Op zo’n moment is er geen strijd en geen emotie maar puur energie dat precies vertelt wat er speelt. Dat doorleven we dan volledig en kan het los gelaten worden. In die staat heeft de buitenwereld geen vat vanuit macht. Macht kan alleen maar bestaan als er ook iemand is die de onmacht kent. In een staat van ZIJN is er geen macht of onmacht. Iemand die dan macht probeert uit te oefenen loopt alleen maar tegen zichzelf aan en zal uiteindelijk de strijd opgeven en ontspannen. Vanuit Liefde hoef je dus niet meer te geven want je deelt het al omdat je het bent. Mensen worden erdoor in hun gevoel geraakt in plaats van in hun overtuigingen, oordelen, verwachtingen, herinneringen enz die in het hoofd zitten en de strijd veroorzaken. Die zaken gaan opspelen zodra er een strijdig signaal bij ons binnen komt. Een signaal vanuit Liefde raakt ons direct in het gevoel. Dat kan een emotie opleveren maar dat is dan juist ook weer een stukje spanning die ontspant of in beweging komt. Als je het zo bekijkt dan is Liefde dus werkelijk helend en daar hoef je niets voor te doen of te geven, alleen maar te ZIJN.

Het gevolg van Liefde is dat we ons met de ander, de wereld om ons heen, verbonden kunnen voelen. Wanneer we in de staat van ZIJN verkeren. Alles IS één, energetisch gezien. Dus als we ons Zelf energetisch kunnen ervaren, kunnen we ook de energie van de wereld om ons heen ervaren, er mee verbinden. dat houdt in dat we via ons eigen lichaam de energie kunnen voelen van de ander, de natuur, een dier, en alles wat er werkelijk IS. Zo kunnen we dus alles energetisch voelen want alles IS energie. Een ervaring die iemand mij vertelde was dat ze aan de energie van een auto kon voelen dat die auto scheef stond omdat de passagier zwaarder was dan de bestuurder. Energie is dus ook communicatie, wezenlijke communicatie. Als we dus een wereld van eenheid willen ontwikkelen moeten we individueel onze eigen energie gaan ontwikkelen. Dat kunnen we alleen maar zelf. Niemand kan dat voor ons doen. Dan moeten we alles gaan leven wat we anders onder controle houden. Wat leeft kan groeien, wat onderdrukt wordt blijft klein en zal nooit groots beleefd worden terwijl het er wel in zit. Vanuit een staat van ZIJN krijgt alles een heel andere, reëlere, betekenis. Gezondheid is dan pas echt gezondheid want energetisch is er grote kracht waardoor het lichaam veel grotere weerstand heeft tegen bacteriën etc. Zelf heb ik de ervaring gehad dat ik met het griepvirus geen koorts had omdat aan mijn lichaam het virus gevoeld werd voordat ik koorts had. Het lichaam grijpt dan ook veel sneller in. Kort gezegd, we leven pas als we in die staat van ZIJN verkeren. Tot die tijd zijn we alleen maar aan het overleven, wat strijdige gedachten in houdt, gedachten met twee kanten.

Er wordt door veel mensen vaak gepraat over onvoorwaardelijke Liefde, vooral vanuit de spiritualiteit. In het aardse leven bestaat onvoorwaardelijke Liefde niet, die bestaat alleen in de niet-fysieke dimensies. De hoogste vorm van Liefde in het aardse leven is de alomvattende – of alomaanwezige Liefde. Die heeft één voorwaarde: dat we eerst van onszelf houden. Die ene voorwaarde maakt het dat de onvoorwaardelijke Liefde niet bestaat in de materiële wereld.