Wie niet luisteren wil, moet gaan voelen.
Wie niet luisteren wil moet maar voelen. Een gezegde dat vaak gebruikt wordt in de opvoeding of wanneer mensen zichzelf tegen komen. Het houdt in dat als we niet luisteren naar wat de ander wil, we een uitbrander krijgen, een snauw, een klap, een draai om de oren en vul verder maar in wat er op komt. In die zin wordt ‘voelen’ als een straf gebruikt. Dat is een straf die uit controle voort komt van mensen die niet in hun gevoel zitten. Niemand kan daar de schuld van krijgen, degene die het zo toe past heeft het zelf ook zo ervaren. Zo wordt het van de ene generatie op de volgende toegepast. Het houdt een wereld van macht en onmacht in. Dat maken de meesten mee en dat heeft allerlei uitingen als gevolg: het niet voelen van… omdat het in het hoofd onder controle gehouden wordt om niet te voelen. Het is immers als een straf opgelegd. Het is alleen een illusie want het voelen maakt van alles tastbaar. Het gevoel hoort tot de zintuigen en daarmee is het een vorm van waarnemen. Wanneer dingen gevoeld worden maken we er contact mee of zijn we iets bewust. Voorbeelden van ‘niet voelen’ zijn: niet vrouw voelen, niet man voelen, niet verbonden voelen, geen afstemming voelen met….enz. Het gevolg is dat mensen een substituut gaan gebruiken en dat is hun lichaam. Vrouwen laten hun borsten opvullen, rimpels weg werken, vet weg halen, liposuctie en allerlei andere lichamelijke ‘aanpassingen’. Mannen gaan naar de fitness, bodybuilding en andere sporten om zich manlijk te (denken) voelen. Het is allemaal een illusie want het veandert niets aan het gevoel, het voedt alleen het ego. Carrière, een machtspositie, aanzien, bezit, alles komt voort uit het ‘niet voelen’ van…Daardoor ziet de wereld eruit zoals het eruit ziet, tot in het exteme toe.
Later kan het precies andersom gaan werken. Het is de bedoeling dat we ons Zelf zijn maar als we daar niet naar luisteren moeten we het gaan voelen. Wat we dan moeten gaan ervaren is dat we ons Zelf kwijt geraakt zijn. Dat wordt voelbaar als we met ons Zelf geconfronteerd worden. Die confrontatie ervaren we als er een scheiding plaats vindt, een dierbare overlijdt enz. In het kort komt het erop neer dat we ermee worden geconfronteerd als alles om ons heen weg valt waar we ons aan vast klampen, waar we alles zoeken wat we in ons Zelf vinden: veiligheid, een basis, vertrouwen, kracht, Liefde, communicatie, verbinding, energie, creativiteit, sexualiteit, inzicht, intuïtie, enz. Als we in de jeugd leren dat voelen een straf is komen we dat later in ons leven tegen als dat we niet naar ons Zelf luisteren. In feite is het geen straf want we zijn zelf verantwoordelijk voor ons leven., al bemoeien talloze mensen zich met andermans leven. Ook dat is dan weer een uiting van het feit dat ze zich niet met hun eigen leven bezig houden. Als het probleem dus is dat we ons niet…..voelen, dan moeten we dus met ons gevoel aan de slag, met ons innerlijk in plaats van ons uiterlijk. ‘Wie niet luisteren wil moet maar voelen’ komen we dus twee keer tegen, eerst buiten ons Zelf in de opvoeding en later IN ons Zelf. Doordat mensen elkaar spiegelen en triggeren worden we continue met het feit geconfronteerd dat voelen als een straf is opgelegd maar dat we naar ons eigen gevoel te luisteren hebben. En elke keer als die confrontatie er is hebben we de mogelijkheid om beetje bij beetje alles af te breken wat we als straf, weerstand, controle enz hebben opgebouwd. Het uitindelijke rsultaat kan dan zijn dat denken en voelen weer met elkaar in verbinding komen. Dan kunnen we ons ook weer met de rest van de wereld (en meer) verbonden voelen.
Er is een reden waarom we het eerst kwijt raken en het dan terug moeten vinden. We worden het bewust als we het moeten aan gaan met ons Zelf. Als het er van begin af aan is zonder het kwijt te raken, kunnen we het nooit zo bewust worden als wanneer we het eerst kwijt raken en weer moeten ontdekken. Door het (opnieuw) ontdekken maken we het ons bewust eigen. Het proces dat daar bij komt kijken kan allerlei verwoordingen hebben: innerlijk pad, karma uitwerken, heel worden, enz. Dat gaat gepaard met de menselijke aspecten gevoelens en emoties. Veel mensen zoeken het in de spiritualiteit maar het is vanuit de ziel juist bedoeld om het op een aardse en menselijke manier te ervaren. En dat is het menselijke aspect en dat kunnen we alleen maar zelf, van binnen uit, ervaren. Jammer genoeg zijn er veel oordelen over gevoelens en emoties waardoor we die onderdrukken. Juist die aspecten MAKEN ons menselijk. Van binnen zijn we dan ook vaak nog kleine kinderen door het onderdrukken van die aspecten. Willen we werkelijk volwassen worden dan moeten we de spanning, die het in ons lichaam opbouwt, weer afbreken. Alleen emoties veranderen wezenlijk iets. Onze spanningen komen daardoor weer in beweging en maak het lichaam vrij. Dat is een proces dat van terug keren naar je Zelf en dat gaat niet over een paar gesprekken of een tijdje therapie doen. Het is een natuurlijk proces van steeds weer ons Zelf tegen komen en aan gaan wat we tegen komen, en er helemaal doorheen gaan. Elke keer weer, tot we bij de kern zijn.
Bewust zijn in de nieuwe tijd 