Na de ene nacht dat een beetje redelijk geslapen had lag ik de volgende nacht weer de hele nacht wakker. Wederom letterlijk sliep ik geen minuut. Nadat ik was opgestaan merkte ik dat ik het heel erg koud had. Het eerste woord dat ik erbij had was ‘stervenskoud’. Mijn voeten waren echt ijskoud en mijn handen waren bijna blauw van de kou. Ik kreeg het ook niet warm, de verwarming hielp niet eens. De enige optie was naar buiten gaan en warmer worden door te gaan lopen. Dat hielp een beetje maar de voeten en handen bleven net zo koud. Toen ik naar bed ging had ik ski sokken aangetrokken die tot aan de knieën kwamen. Die had ik nog voor een echte koude winter. Ik had ze van boven naar beneden terug gevouwen zodat de stof dubbel was en als een soort stoffen schoen om mijn voeten zaten. De dagen daarna had ik het nog steeds koud en normaal slapen zit er ook nog steeds niet in. Het rommelt een eind aan, alhoewel het inmiddels iets minder is wat de kou betreft. Het ziet er naar uit dat het weer een volgende fase in de ontwikkeling is. Het enige wat gedaan kan worden is zorgen voor beweging. De emotie van binnen stond ook even helemaal stil met die kou maar daar zit ook af en toe weer wat beweging in. Hopelijk duurt het niet te lang en is dit eindelijk het laatste. Dat ‘laatste’ heb ik volgens mij al mijn hele ontwikkeling steeds gehoopt. Of in ieder geval al een aantal jaren.
Archief
Alle berichten voor de maand december, 2017
Ik heb tijdens mijn leven altijd wel iets met muziek gehad. Ik heb door de tijd diverse soorten muziek gehoord. Van deze tijd vindt ik de popmuziek, en wat er op de radio is, niet meer zo interessant. Tegenwoordig luister ik voornamelijk via YouTube naar muziek. Daar wordt niet door de muziek heen gepraat, zoals op de radio gebeurt. Je komt er ook veel muziek tegen die niet op de radio gedraaid wordt.
Op YouTube zie en hoor ik ook veel gemixte muziek. Er zijn veel mensen met de muziek bezig en er wordt veel gemixt. Dat soort muziek, wanneer het een bepaalde klank heeft, spreekt mij tegenwoordig ook erg aan. Daarnaast zijn er veel video’s te zien over festivals. Ik zat naar een paar video’s te kijken en luisteren. Ik zag een mensen massa dansen op psychedelic trance. Terwijl ik de mensen zag bedacht ik me dat ze vorige eeuw alternatieve festivals hadden als Woodstock. In die hippies die zich t.o.v. de maatschappij nogal ‘alternatief’ kleden en gedroegen. Ik zag in deze video’s eigenlijk precies hetzelfde. Mensen die zich ook in dit soort festivals alternatief kleden en kleden en gedragen, t.o.v. de maatschappij. Gedrag in dit geval tussen aanhalingstekens. Ik bedacht me dat het vroeger nog de oudetijd was. Nu, in deze tijd, is er veel veranderd maar de kern is eigenlijk hetzelfde. Er zijn in deze tijd massa’s mensen die veel meer hun talenten gebruiken. Niet voor niets zijn er zoveel talenten programma’s. Dat benutten van talent is echt de nieuwe tijd. Met dit soort festivals is alleen de muziek anders. Veel DJ’s die gevoelsmatig een soort ‘Woodstock, the next generation’ festivals vullen met muziek. De techniek maakt dat mogelijk. Daarnaast zijn in dat soort video’s ook veel alternatieve zaken om het festival heen te zien. Het is dan meer dan alleen een muziek festival. Als je dan bedenkt hoe kort het eigenlijk geleden is dat al die techniek er nog niet was dan is het een gigantisch verschil. Ik voel me meer een toeschouwer. Mijn leven gaat in wezen alleen maar over ‘alles zelf voelen’. Dat is in en aan mijn eigen lichaam. De rest, buiten meZelf, neem ik dan alleen maar war. Dat zal niet voor niets zijn in deze tijd maar soms bedenk ik me wel dat buiten ‘die bedoeling’ ik nooit iets op zo’n manier heb neergezet. Het zijn in wezen allemaal uitingen van creativiteit en dat is bij mij op geen enkele wijze zo gegaan. Soms heb ik ook wel het gevoel dat het niet eens belangrijk meer is. Het enige dat bij over creatie gaat ben ik zelf, van hoe het van binnenuit verandert en ik daardoor mijn eigen mens-ZIJN ‘gecreëerd’ zie en voel worden. Dan ervaar ik het leven zelf soms als creatief. Dan gaat het bijvoorbeeld over humor. Er hoeft dan niets gemaakt worden wat creativiteit betreft, er vindt creatie van binnenuit plaats. Voorheen was ik van de oudetijdgeneraties. Inmiddels ben ik zelf ook ‘nieuwetijds’, ondanks dat mijn lichaam nog bezig is. Dat is misschien dan ook wel de reden dat ik zie hoe groot het verschil is tussen nu en pakweg 50 jaar geleden. Ik heb de hippietijd niet zelf mee gemaakt maar de video’s die ik gezien heb geven genoeg indruk. Alles is in relatief korte tijd enorm veranderd. Wat muziek betreft heb ik aardig wat muziek gehoord. Dat is ook wel een beetje een reis door de tijd.
Afgelopen nacht voor het eerst een beetje normaal geslapen sinds ik vorige week fysiek weer overhoop werd gegooid. Vanaf dat moment sliep ik geen dag / nacht een beetje ‘normaal’. Het slapen gaat ook niet volgens de tijd, zoals het maatschappelijk allemaal ‘gepland’ wordt. Het gaat volgens mijn eigen proces en in die zonder zonder dat het aan tijd is verbonden. Nu sliep ik dan weer eens een beetje fatsoenlijk, qua slaapduur. Een nacht eerder sliep ik helemaal niet. Ik was werkelijk de hele dag / nacht wakker en kon de slaap niet vinden. Ik moest gisteren wel denken aan de droom waarin manlijk en vrouwelijk in een soort bol zaten en door delen van die bol alle kanten op konden bewegen. Ik bedacht me het letterlijk had laten zien dat het met gedachte en gevoel letterlijk alle kanten op ging. In feite letterlijk wat die droom liet zien. Nu ik weer meer slaap had droomde ik ook weer en manlijk en vrouwelijk kwamen daar ook weer in voor. Ik werd op een gegeven moment wakker uit een droom en viel weer in slaap. Daarin droomde ik ook weer. Ik herinner me niet veel maar in de eerste droom zag ik manlijk die in een organisatie zat waar iemand iemand naar buiten werd gestuurd. Ik denk dat het een vrouw was en die met mode te maken had. Die vrouw was, voor zover ik me herinner, professioneel in de mode. De man (het manlijke) was niet professioneel maar die liep in een soort kleding rond en werd op een gegeven moment gefotografeerd. Hij maakte geen poses maar stond op een moment in een houding die op dat moment werd gefotografeerd. Het gevoel was dat het juist om de natuurlijke verloop ging in plaats van poses aan te nemen. De houding was met de rug meer naar de camera en met wat gespreide benen. Die houding was niet bewust aangenomen maar kwam voort vanuit waar hij mee bezig was in zijn gewone beweging’. Van de tweede droom herinner ik me alleen dat het om twee ‘stellen’ ging. Het eerste stel werd via een ‘hoop gedoe’ bij elkaar gebracht. Het tweede stel, aan het einde van de droom, kwam spontaan bij elkaar. Dat laatste is me het meest bijgebleven. Er zat een vrouw op een bank of zo met de armen gespreid op de leuning. De man ging naast haar zitten en hij bracht zijn hoofd nar die van haar waarna het een ‘knuffelen met de hoofden’ was. Uiteindelijk was het alsof ze met de mondhoeken een soort zoen deden, wat eruit zag alsof er aan de lippen getrokken werd. De man schoot daarop flink in de lach en zei daarbij iets van ‘ik moet gewoon erg lachen’. De precieze verwoording is me ontgaan maar het gevoel was wel dat het met zijn ontwikkeling te maken had, dat hij in een ‘fase’ zat waarin dat veel gebeurde. Mijn hele ontwikkeling gaat door emotie. Ik herinner me van de afgelopen tijd dat ik een paar dromen heb gehad waarin ook de emotie voor kwam. Het lachen van de man in deze droom zal daar ook mee te maken hebben. Ik hoor de afgelopen dagen ook nog steeds ‘het gezang’. Ik had alleen niet veel geslapen dus ik ben benieuwd hoe dat nu is.
De dag nadat ik de drie dromen had voelde ik me niet zo lekker. Toen ik opstond merkte ik dat al. Ik had weinig zin om iets te eten. Ik was een tijdje op maar dat zat niet lekker. Dus ben ik weer in bed gaan liggen. Ik had voor alle zekerheid een teiltje water naast het bed gezet. En na een tijdje weer in bed gelegen te hebben kwam het weer opzetten. Mijn lichaam stond weer op zijn kop en ik moest overgeven. Het was dit keer alleen wel anders. Er kwam geen voedsel uit mijn maag. In de maagstreek voelde het als een punt waar het overgeven van kwam. Het was alles bij elkaar iets minder heftig dan voorheen maar het duurde wel de hele avond. In de nacht was het ook nog aardig onrustig. Daarna was het nog wel onrustig maar het overgeven was voorbij. Alles bij elkaar twee dagen in bed. De derde dag uit bed en weer wat gegeten. Alles bij elkaar lijkt het alsof die echte hele heftigheid aan het afbouwen is. Lichamelijk werkt het wel allemaal nog door vanwege het proces. In slaap komen gaat wat moeizaam maar dat is die uitwerking. Het lijkt er op dat het overgeven etc voort kwam uit die drie dromen, dat het effect van die dromen fysiek uitwerkte.
Ik had na dat overgeven twee dromen in twee opeenvolgende nachten. Beiden een beetje moeilijk te beschrijven vanwege hoe de ‘omgeving’ in de droom er uit zag. In de eerste droom ging het om een man en een vrouw (innerlijk). De vrouw was dominant maar met vrijwillige toestemming van de man. Die man en vrouw zaten echter in iets dat leek op een soort grote bol. Die vrouw was dan dominerend naar die man maar van die bol bewogen steeds delen, willekeurige delen en willekeurige kanten op. Die delen kunnen qua vorm het beste uitgelegd worden zoals pizza punten, alleen dan meer met ronde vorm. Vanuit de punten bewogen delen naar binnen, naar buiten, naar links, naar rechts, boven en onder, schuin etc. De punten van die delen konden elk willekeurig punt van die bol zijn. Door de beweging van steeds een deel gebeurde het dat de man en vrouw uit elkaar bewogen, naar elkaar, langs elkaar enz, alles geheel willekeurig, omdat ze op zo’n deel zaten. Ik werd op een gegeven moment hieruit wakker. Het enige dat ik er van kan maken is dat het ook hier weer om gedachte en gevoel gaat, in een wereld waar alles geheel willekeurig beweegt. Het dominerende van het gevoel over de gedachte (vrouwelijk over manlijk) is alleen geen macht of controle omdat het samen de dualiteit is. Het zou om de verbinding van beiden als energie kunnen gaan.
In de tweede droom ging het over een man en een kind. De omgeving deed een beetje denken aan een simpele nederzetting ergens in een onbewoond deel van de wereld. Ik kan me er maar weinig van herinneren maar er waren wat mensen, verschillende simpele gebouwtjes en er was een soort arena of stunt gedeelte waar iemand met een motor voor een show of optreden aan het oefenen leek te zijn waarbij hij met de motor hoog de lucht in ging. De man liep met het kind door die omgeving, eerst op zijn arm. Er kwam een andere man in beeld die zei dat hij het kind kon helpen of iets in die zin. In één van de houterige gebouwtjes stopte hij het kind in een kooi. De man die bij het kind hoorde haalde hem direct weer uit de kooi en zei tegen de tweede man ‘ik vertrouw je niet’. Op een gegeven moment liep de man met het kind buiten. Het kind liep in een zwembroek en hij zei dat hij het aldoor warm had. Qua beeld zag het er uit alsof het kind doorlopend liep te zweten. Er gebeurde nog het één en ander wat ik me niet herinner. Maar aan het einde van de droom was het kind niet meer in beeld. De man was het kind aan het zoeken en riep de naam van het kind (zoals hij het kind meer noemde in de droom): Ruben. De man liep door de ‘nederzetting’ en kwam uiteindelijk op een punt waar hij uit keek over een stuk land wat meer begroeid leek, waar uit de grond gras en / of andere natuur op begon te komen. In de nederzetting zelf groeide niets. Daar eindigde de droom. Gezien het altijd om het innerlijk gaat ziet het er uit dat het om het manlijke en het innerlijk kind gaat. Wat de omgeving weer geeft weet ik niet. De nederzetting is kaal, onbegroeid maar aan de rand was er uitzicht over opkomende begroeiing. De naam is bij mij bekend als die van mijn broer. Maar het is mij inmiddels ook bekend dat het bewustzijn beelden en andere zaken kan weergeven die uit het leven komen om van binnen iets duidelijk te maken. Het feit dat hier de naam van een familie lid in de droom voor komt maakt duidelijk dat het om, wat ik noem, het innerlijk gezin gaat, manlijk, vrouwelijk en het innerlijk kind. De naam van het kind geeft dan in de droom aan, dat de vader en het kind familie zijn. De naam van het kind maakt dat duidelijk. Het enige wat er niet bij in beeld was was het vrouwelijke, in het beeld van een vrouw.
Na dit alles kom ik nog moeilijk in slaap. Ik lig lang wakker maar naar bed gaan is ook zoiets. Momenteel heb ik eigenlijk niet een dag en nacht ritme. Het lijkt er een beetje op dat het puur gaat zoals ik me voel, waarbij de tijd even niet belangrijk is. Ik lag afgelopen nacht laat in bed, kon de hele nacht niet slapen door hoe mijn lichaam voelde. Er ging qua gedachten het één en ander om wat ook voort kwam vanuit hoe het voelt en zo slaap ik niet in. Uiteindelijk val ik dan toch een paar keer kort in slaap en droom ik iets wat niet bij blijft. Het gebeurde gisteren ook dat ik een paar keer alleen even weg zakte en in die korte tijd iets zag en dan kwam ik weer bij. Misschien dat het gewoon een voortvloeisel is van al het voorgaande. Eén ding was wel opvallend. Ik hoor sinds gisteren weer gezang. Eerst klonk het een beetje als een soort western popmuziek. Eerst dacht ik dat iemand buiten een kleine radio aan had staan. Maar toen ik ernaar luisterde viel het op een gegeven moment weer op dat het steeds hetzelfde klonk en het ging lang door. Later klonk het op zodanige manier dat ik me af vroeg of we een moskee in de buurt hadden. Toen bedacht ik me dat ik me de vorige keer hetzelfde af vroeg toen ik het gezang hoorde. Toen hoorde ik het alsof het uit verschillende werelddelen kon komen. Ik hoor nu meer korte geluiden, alsof het meer om een paar woorden gaat die herhaald worden. Wanneer ik uit bed ben is het niet heel goed hoorbaar, dat is het vooral als ik in mijn bed lig.
Ik had weer eens dat ik na een tijdje in slaap val, droom, wakker wordt, in slaap val, weer droom, weer wakker wordt, weer in slaap val en weer droom. En uiteindelijk wordt ik wakker en blijf wakker maar alle drie dromen blijven dan beperkt bij. Zoals al eerder beschreven zit hem dat vooral in het visuele plaatje. Dat is domweg niet te beschrijven en dat is het meest duidelijke aan de dromen. De woorden zijn dan een verhaaltje maar dat dekt niet de hele droom. Alles ziet er anders uit dan in de realiteit en afmetingen van bekende beelden uit de realiteit bestaan niet. Bij bekende beelden is het beeld dan veel ruimer dan de afmetingen van de materiële realiteit.
De eerste droom was er één waar een aantal diepe afgronden in voor kwamen. Voor het idee kan gedacht worden aan base jumpers die van hoge rotsen af springen met een parachute. In de eerste droom stond ik voor een aantal flinke afgronden en die zagen er qua beeld verschillend uit. Ik herinner me er vier. Bij de eerste stond ik aan de rand en ik vloog zoals ik in eerdere dromen en energetische ervaren aan het vliegen was. Bij deze afgrond begon ik ook te vliegen en zo ging ik naar beneden. Bij de tweede afgrond hing ik aan de rand. Ik vroeg iemand om me omhoog te trekken maar dat gebeurde niet. Er brak een stuk af en ik viel een stukje naar beneden voordat ik weer ging vliegen. Bij de derde afgrond viel ik op een matras eerst een behoorlijk stuk naar beneden voordat ik die verliet en weer ging vliegen. Bij de vierde en laatste afgrond viel ik naar beneden tot vlak boven de grond voordat ik aan mijn lichaam een soort stuwende kracht voelde die voorkwam dat ik te pletter viel. Dat was dus op het laatste moment. Bij deze laatste afgrond waren er mensen. Eén van hen stond wat verder weg van de rest en daar kwam ik uiteindelijk bij terecht. Die zei iets wat niet is bijgebleven.
De tweede droom is behoorlijk onduidelijk. In het begin was er een vrouw die bij mij leek te horen. Ze ging echter met een andere man mee ergens naartoe. Vervolgens zat ik op een boot en dat leek op een veerdienst. Die stak een klein soort meer over en legde aan de andere kant aan. Voordat hij aanlegde was ik naar geld aan het zoeken. Het koste 20 (cent). ik was echter met mijn portemonnee aan het klungelen of zo, al voordat de boot aanlegde. Het was ook een beetje onrustig met degene die de boot bestuurde. Na het aanleggen stuurde hij me van de boot. Ik zat nog met de portemonnee te stoeien en ik haalde er 1,20 uit. Dat wilde ik aan hem geven toen hij weg vaarde en langs me heen kwam. Het leek er op alsof hij het niet accepteerde want hij pakte het niet aan. Ik liet het daarop los zodat het voor hem in de boot viel. Ik was het water over gestoken om te zien waar die vrouw met de andere man naartoe gingen maar ze waren uit beeld. Even later kwam er een groepje vrouwelijke militairen langs. Toen ze passeerden draaide één van die vrouwen zich om en het bleek een oude bekende te zijn. Ze kwam uit de groep naar me toe en we raakten aan de praat. Het gevoel was als een oude bekende maar qua beeld leek ze niet op iemand die ik van uit het echte leven ken, wat voorheen in sommige dromen wel als beeld voor kwam. Vervolgens was ik in een soort boothuis waar een man bezig was. Ik was met een balk bezig of zo. Die was nogal lang en ik stootte iets om. Ik zei daarop ‘sorry buurman’. Die man zei iets over die tweede vrouw in militair uniform maar wat dat was is weg. Het voelde wel als inspirerend of bemoedigend, wat die vrouw ten goede deed voor komen.
De derde droom doet me denken aan een tijd geleden. Ik had een tijd geleden een paar dromen waarin de zolders van de huizen in het woonblok waarin ik vroeger woonde open gebroken werden. De muren die de zolders scheidden werden weg gebroken en het werd één grote openbare ruimte die verbouwd werd. Het ging lijken op een soort passage-achtige ruimte waar wat te koop was en er kon op een plek koffie gedronken worden. Het was in die tijd, in die dromen, nog aardig kaal en open. In deze droom was het geheel ingevuld, of die hele ruimte leek volledig ingedeeld alsof alles nu compleet was. Er waren winkelachtige delen en er was meer ‘horeca’. De ruimte was aardig vol ingedeeld maar qua sfeer warm en comfortabel. Ik was met iemand, die doet denken aan een broer, in een soort shop in een hoek aan een uiteinde van de hele ruimte waar we naar geluidsapparatuur aan het kijken waren. Die ‘broer’ wilde iets kopen en we bekeken een paar kleine installaties die een beetje op kleine stereotorens leken. Eén had een prijs van boven de 200 en een tweede had een prijs van onder de 200. Die twee opties waren we aan het bespreken om uit te vinden welke het moest worden. Ik heb geen keuze gezien. Ik werd wakker toen dat bespreken nog gaande was.
Op 7 december zat ik 10,5 jaar in de ontwikkeling. Ik had nooit kunnen denken dat het zo lang zou duren. Het enige dat duidelijk was geworden was ‘alles zelf voelen’. De laatste tijd is het vooral in mijn slaap wat er in de ontwikkeling zichtbaar is. Overdag is het niets anders dan fysieke ervaring en uitwerking.
Dromen van de laatste dagen zijn nogal vaag gebleven na het wakker geworden. Alleen vandaag is het weer wat bijgebleven wat ik in mijn slaap zag, al kan ik het wederom niet heel gedetailleerd verwoorden. Ik stond bij een woning of gebouw van een man. Er waren buiten behoorlijk wat mensen die naar binnen wilden. Het leek echter dat er geen ruimte meer was. Er werd alleen nog een kind toegelaten. Ik zei dat ik alleen vier kaarsen wilde kopen. Ik werd toen binnen gelaten. Ik kwam in een vrij grote ruimte waar o.a. een bed stond. Ik ging op de rand van dat bed zitten. Het leek erop dat ik in een oefening of een soort cursus of bijeenkomst was gekomen, menselijk verwoord. Die man zette een tv of beeldscherm aan en het gevoel was alsof ik wel even mee kon doen. Op dat moment waren er vier aanwezigen voor die bijeenkomst, buiten die man om. Hij liet ons een ‘oefening’ doen waarbij ik de handen kruislings op de buitenkant van de bovenarmen legde. Op dat moment werden mijn bovenarmen ineens twee keer zo groot en vertoonden een veel grotere spier massa. Toen ik mijn handen weer van de bovenarmen haalde verdween dat weer. Vervolgens, wat ik nog herinner, waren er een heleboel mensen aanwezig. Er werd een oefening gedaan die met zijn tweeën was. Ik keek rond maar iedereen was al met zijn tweeën. Ik bleef alleen over. De man gaf elk ‘koppel’ iets dat de vorm had van twee piramides met de bases tegen elkaar. Ik ging op mijn rug op het bed liggen en zette de vingertoppen van mijn handen tegen elkaar boven mijn borst. Er werd een hele krachtige energie voelbaar en zichtbaar tussen mijn handen en tussen mijn handen en borst. Terwijl ik dat ervaarde was er het gevoel dat ik nog naar iemand moest waar ik naar onderweg was voordat ik hier naar binnen ging. Het gevoel dat er was voelde als een energetisch bekend vrouwelijk persoon die mij doet denken aan een haptotherapeute waar ik voorheen mee gewerkt heb. Dat zal in de ontwikkeling zoals altijd met manlijk en vrouwelijk van binnen te maken hebben. Toen ik wakker werd lag ik met de linkerhand op de borstkas. De rechter hand lag op mijn rechter bovenbeen. Ik heb dan altijd het idee dat dat iets kan betekenen.
De laatste tijd lijkt het alsof er in mijn slaap meer gebeurt dan overdag. Sinds de laatste keer dat ik op mijn kop stond droom ik behoorlijk veel. Het is ook steeds anders. Dromen beschrijven brengt het verhaal maar het beeld verwoorden lijkt niet mogelijk. En het is het beeld dat juist de ervaring van de droom maakt. Dat is een heel ander verhaal dan wat iemand beschrijft over een dagelijkse ervaring. Het beeld beschrijven is dan soms onvolledig wanneer een droom voor een deel als het ware niet meer ‘tastbaar’ is als ik weer wakker wordt. Dan blijft er een algemene kern van die droom over maar gedetailleerde beschrijving van bijvoorbeeld een gebouw met verschillende ruimtes waar verschillende dingen in gebeuren is dan de enige indruk die er over blijft. Het beschrijven van die ruimtes lijkt niet mogelijk te zijn omdat het heel anders is dan de dagelijkse realiteit. Ik hoor de laatste paar dagen niet meer het gezang dat ik een tijdje hoorde. Misschien dat dat er ook iets over zegt. Op het laatst hoorde ik het alleen ’s avonds in mijn bed en nog heel subtiel, alsof het van ver weg kwam. Het had wel het effect dat mijn lichaam rustig was als ik er naar lag te luisteren. Dan was het stil in en met mijn lichaam. Dat lukt ook wel zonder dat gezang, ik moet het me dan alleen soms realiseren. Misschien was dat gezang in die heftige dagen dan een soort ‘hulpmiddel’. Die fysieke heftigheid kan er soms voor zorgen dat er van alles aan gedachten speelt door de ervaring die zich als de spanning uit drukt. Het lijkt wat dat betreft wat rustiger te worden, alhoewel ik nog steeds de slaap niet zo gemakkelijk te pakken krijg.
Wat is er van de dromen over gebleven de laatste dagen? Van een paar dromen was opvallend dat er bekende ‘individuen’ in voor kwamen. In één droom was ik in een gebouw. Ik was er in een ruimte die de indruk van een cursus of bijeenkomst gaf, zoals bijvoorbeeld yoga. Iedereen had een blad waar een soort programma op stond in beelden. Ik had een A4tje en dat was een kleiner blad dan de rest. Er stond echter hetzelfde programma op en dat blad was als het ware levend. Het was bezig zich aan mij te hechten of aan mij te plakken. Buiten was een groep die er uit zag als een soort Oosterse groep strijders. Die kwamen het gebouw binnen en iemand van die groep onthoofde bij de deur iemand die binnen belangrijk leek te zijn. Misschien in de zin van organisatie of zo. Ik zag op een gegeven een oude vrouw die een andere ruimte tot haar beschikking had. Toen ik de deur opende zag het eruit als een toilet ruimte met douche. Het was geen woonkamer beeld of zo. Maar proporties van de onderdelen waren alleen niet naar realistisch formaat. Het toilet zag er bijvoorbeeld erg groot uit. Er werd iets gezegd wat ik me niet meer herinner. Even later stond ik buiten die ruimte in (zover ik me herinner) een soort gang met een deur naar de ‘bijeenkomst ruimte’. Terwijl ik in die gang stond was er iets of iemand die het over een finale had. Ik zag even later allerlei bekende ‘individuen’ langs komen. Volgens mij kwamen ze uit die ‘toilet ruimte’ en gingen via de gang naar de ‘bijeenkomst ruimte’. Die bekende individuen zagen er uit als filmsterren zoals Chuck Norris, Arnold Schwarzenegger, Sylvester Stallone enz. In eerste instantie allemaal manlijke individuen. Op het laatst zag ik een bekende vrouw, Gillian Anderson (Dana Scully in The Xfiles). Die laatste naam moest ik opzoeken. Al die bekende manlijke ‘individuen’ zag ik de ‘bijeenkomst ruimte’ in gaan, de enige vrouwelijke zag ik alleen nog in de gang voordat ik wakker werd. Wat die ‘finale’ inhoudt is niet heel duidelijk maar ik heb een beetje de indruk dat het zou kunnen gaan over ‘de bekenden van binnen versus de onbekenden (Oosterse groep) van buiten.
Dit was de enige droom die ik nog aardig kan verwoorden. Ik had daarna nog wel een droom die zich afspeelde in het beeld van mijn geboorteplaats en qua locatie buiten bij het huis van mijn grootouders. Er was ook een soort bijeenkomst of feestachtige opzet. Er stonden tafels met banken buiten. Het enige wat me nog bij staat is dat er qua beeld een bekende individu van de MAVO in voor kwam die vroeger in het echt uit een zogenaamde ‘achterbuurt’ kwam waar het ‘gaaies’ vandaan kwam. Dat was toen in ieder geval het oordeel. Maar het zal er voornamelijk om gaan hoe ik er zelf tegenover heb gestaan. Ik had vroeger geen last van hem, hij bemoeide zich niet met mij, maar terug kijkend moet hij in die tijd persoonlijk confronterend zijn geweest. In de droom was ik met hem in gesprek gedurende de samenkomst. Op een gegeven moment begon het leeg te lopen, Mensen gingen naar huis. Hij en ik waren zo’n beetje de laatsten en toen ik naar huis ging was hij de enige die daar nog zat.
Na dit stuk was ik even bij de computer vandaan om iets anders te doen. Terwijl ik bezig was kreeg ik een beeld of gevoel over die ‘bekende’ in de laatste droom. Hij was in die tijd exact het tegengestelde van hoe ik was. Ik was altijd heel introvert, hij drukte alles uit vanuit de spanning die er als mens in en met het lichaam gaande is. Dat leverde hem soms schorsingen op of hij werd van school gestuurd. Maar in wezen kon hij zich gewoon niet aanpassen aan het ‘regiem’ van de school. In feite schiet dan ook de school tekort, daar zat niets menselijks in. Dus werd hij weg gestuurd. De leraren waren ook alleen maar een groepje ‘functionarissen’ in een hiërarchie. Pas je daar niet in dan wordt je weg gestuurd. Apart wel dat dat in een droom terug komt. Alhoewel, in zekere zin was hij ook weer hetzelfde als ik. Ik kon me ook niet aanpassen aan de buitenwereld. Het werkte bij mij alleen op een tegengestelde manier doordat ik introvert was en alles van binnen voelde. Dan kun je ook weinig tot niets met de buitenwereld.