Er gebeurt de laatste tijd niet zoveel. Als het ’s nachts niet zo duidelijk is dat er wat gaande is dan lijkt de boel op een laag pitje te staan. Ik heb slechts dromen die ik niet meer herinner als ik wakker wordt. Overdag is er wel soms de emotie, wat beweging in het lichaam inhoudt. Voor de rest lijkt het dan wat voort te kabbelen. Er valt dan ook niet zoveel te beschrijven wat dat betreft. Alleen afgelopen nacht was er wel weer wat manlijk-vrouwelijk beeld. Het speelde zich qua beeld af in mijn ouderlijk huis. Het begon in de slaapkamer die ik vroeger had en wat er precies om ging is niet duidelijk, maar de vrouw ging op een gegeven moment naar de zolder en legde daar over zo’n beetje de hele zolder een (speelgoed) racebaan aan. Toen de man de zolder op ging en dat zag werd ik wakker.
De nachtelijke beleving is vaak interessant als dat duidelijk voelbaar of zichtbaar is. Overdag gebeurt er niet veel intensiefs. Het lijkt er echter wel op dat mensen soms reageren op hoe ik momenteel ben. Fysiek kan het soms voor mijn eigen gevoel nog wel eens druk klinken. Vandaag was ik naar een stad verderop gegaan om een computeronderdeel te kopen. Ik ging daar met de trein naartoe en moest vanaf het station nog een kwartiertje lopen. Op de terugweg zat ik tegenover een wat ouder stel. De man bloedde aan zijn onderbeen, zodanig dat het in eerste instantie open leek te liggen. Het bloedde behoorlijk. Ik zat vlak bij de bestuurderscabine. Net voordat de trein vertrok liep ik daar naartoe en klopte op de deur maar hij deed hem niet open. Er was een jongere vrouw die daarop de trein door liep om naar de conducteur te zoeken. Bij het eerst volgende station liep de vrouw van de man naar de deur en klopte aan. De machinist deed open de vrouw vertelde wat er gaande was. Daarop riep de bestuurder ook de conducteur op, die er even later aan kwam lopen.
Ik had in de tussentijd wat met dat stel zitten praten. Ze kwamen uit Israël en waren op vakantie. Ik bedacht me dat ik iets gelezen had over Israël en alles wat er in de wereld gaande is met alle veranderingen. Ik meen dar er ook iets over Israël geschreven was maar wat dat was kon ik me zo niet herinneren. De conducteur kwam met een eerste hulp set aan en verbond de wond aan de man zijn been. De wond zelf leek mee te vallen, het bloedde alleen behoorlijk. Ik had tussendoor even bij de jonge vrouw gecheckt of zij in orde was. Die was okee. Later op het eindstation stonden er twee NS medewerkers klaar om de man op te vangen en de boel verder te regelen. Ik stond er nog bij, die jongere vrouw ook. De NS medewerkers vroegen ons onze gegevens. Dat was ook voor een soort nazorg of een bedankkaartje of zo. Ik had nergens last van, die jongere vrouw ook niet. Maar voor de NS is dat blijkbaar een service om iets te doen voor de support of zo. Ik zei tegen die jongere vrouw ‘ze sturen je dit weekend een limousine, dan mag je een avondje op stap van de NS’. Ik hoefde niet echt een bedankje voor iets. De conducteur had het belangrijkste gedaan. Die jongere vrouw leek daar net zo over te denken. Die hoefde ook niet iets maar de NS medewerkers leken er bijna op te staan dus ze kregen de gegevens. Ik zag aan die jongere vrouw wel dat ze een strak gezicht had maar ze was duidelijk een generatie van deze tijd. De NS medewerkers waren wel echt in hun functie maar waren tegelijkertijd relaxed. Die regelden dat de Israëlische man naar een hospitaal werd gebracht om de wond te laten bekijken. Op een gegeven moment was het dan allemaal wel geregeld. Handen schudden met het stel en de NS medewerkers en op naar huis.
Niet echt een bijzonder verhaal maar het stel en de NS medewerkers leken wel zodanig te reageren alsof ze er over te spreken waren. Dan is het meer hoe er op je gereageerd wordt zoals je bent. Voor mij persoonlijk voelt het alsof het pas echt interessant wordt wanneer mijn ontwikkeling eindelijk een keer afgerond is, en mijn hele lichaam ook eindelijk eens tot rust en ontspanning is gekomen. Van binnen is dat allemaal al wel zo maar het pure fysieke is nog steeds het moeizaamste en meest langdurige. En met de zomertijd kan ik momenteel ook niets. Mijn dagen lopen volgens mijn eigen proces en met de zomertijd is alles een uur later. Alles is gewoon een uur later. Als bijvoorbeeld normaal gesproken om 18:00 uur eet dan eet ik nu om 19:00 uur. Dan is het om 18:00 momenteel bijna nog te licht omdat het dan eigenlijk pas 17:00 uur is. Wat mij betreft hadden ze de zomertijd af mogen schaffen.